Ta strona została przepisana.
me volume de Zenon, de son épouse Adrianne el de Catherine de Médicis (Mare Fournier — Revelations str. 18). W bezwstydnej zaś rozwiązłości swej, której nie kryła, przeszła wszystkie kobiety, jakie zna historya[1]. A jak żyła w kałuży, tak i życie bez upamiętania się zakończyła... właśnie na polskim tronie Stanislawa Augusta, który sobie kazała z Warszawy sprowadzić i przerobić do użytku..., na tym tronie, który znieważyła – konała, – widocznie za karę morderstwa, dokonanego nad Polską[2]).
(C. d. n.)
- ↑ Oto spis urzędowych – stałych, że tak powiem, kochanków Katarzyny: 1) Siergiej Sałtykow, 2) Stanisław Poniatowski; a po wstąpieniu na tron: 3) Grzegorz Orłow, 4) Wysocki oficer gwardyi (przez dwa miesiące), 5) Wasilczykow porucznik gwardyi (przez 22 miesiące, 6) Grzegorz Potemkin (przez dwa lata), 7) Zawodowski (18 miesięcy), 8) Zoricz (jeden rok), 9) Korsakow (16 miesięcy), 10) Lanckoj (o śmierć go przyprawiła namiętnością), 11) Jermołow (16 miesięcy), 12) Mamonow (26 miesięcy pełnił obowiązek kochanka), 13) Platon Zubow — do końca jednocześnie wraz ze swym bratem 14) Waleryanem Zubowem. Na podarunki, albo raczej na pensyę wynagrodzenia dla nich – wydała 92,820.000 rubli. Szczegóły, ile któremu płaciła, ob. Castera, III, str. 181.
- ↑ Zaiste straszna, przerażająca Nemesis historyczna w następcach Katarzyny: 1) Paweł uduszony, 2) Aleksander I otruty, 3) Mikołaj sam się otruł, 4) Aleksander II zamordowany, 5) Aleksander III (wstąpiwszy po zmarłym następcy tronu Mikołaju) w kwiecie wieku, siły herkulesowej, nagle zapada na zdrowiu i umiera — wedle tego, jak Z. Krasiński mówi: „On, na wysokości; on, w purpurze schodzi do trumny!“
