Zakonów — medalik jego krzyżowy. Początek tego medalika, powszechnie i na dowodach (zapisanych w żywocie tego świętego) uzasadnione podanie odnosi do tych chwil wyższego natchnienia w których św. Benedykt czerpał z Nieba objawienia swoje, stwierdzane zawsze cudami i korzyścią duchowa, jaka wokoło siebie dla wszystkich i w najdalsze czasy roztaczał. Tylowiekowe niezliczone pomoce nadprzyrodzone, otrzymywane za pośrednictwem tego medalika nadały mu nie małej wagi znaczenie w życiu religijnem i uznanie ogólne przywiązanej doń mocy świętej, broniącej od złych, przygód i otrzymania łask niebieskich i błogosławieństw jednających wszelką pomyślność. Jakoż i Stolica Apost. w wydanem 23 grudnia 1874 r. przez Benedykta XIII Breve: Coelestibus Ecclesiae thesaturis, zatwierdziła formulę poświęcenia tych medalików, przysługującą (wedle tego Breve) wyłącznie tylko samym Ojcom Kamedułom bez prawa przekazywania innym wogóle kapłanom, a w roku następnym 1742, 12 marca drugie Breve przez tegoż Benedykta XIII wydane, przyznało tym medalikom moc cudowną z zaleceniem do wiernych korzystania z nich. Między wielu bardzo innymi, którzy przez pośrednictwo tego medalika doznali cudu, z dawniejszych był ś. Leon IX Papież (1019–1054). do spółczesnych zaś należy cud ogłoszony w Le Monde r. 1865 z miesiąca grudnia przez Biskupa de Montauban. (Ob. szcze-
