Strona:PL Doyle - Trzej studenci.pdf/22

 — O której godzinie weszliście do pokoju?
 — Około pół do piątej, kiedy profesor pija zazwyczaj herbatę.
 — Jak długo bawiliście w pokoju?
 — Wyszedłem zaraz, widząc, że pana profesora niema.
 — Czy nie oglądaliście papierów na biurku?
 — A niechże mnie Bóg broni!
 — Ale, powiedzcie mi, jak się to stało, że zapomnieliście wyjąć klucz?
 — Hm, jak. Miałem w obu rękach tace z naczyniem na herbatę. Czemże było zamknąć, nogą? Potem to ja chciałem wrócić i zamknąć pokój, ale mi się... zapomniało i już.
 — Czy zamek jest sprężynowy, czy zwyczajny?
 — Ależ całkiem zwykły.
 — A zatem wewnętrzne drzwi stały tak długo otworem, jak długo tkwił klucz w zamku?
 — Tak.
 — A jeżeli ktoś był w pokoju, czy mógł on wyjść temi drzwiami?
 — Czemu nie?
 — A gdy pan profesor wrócił i was zawołał, czy byliście bardzo zmartwieni tem, co się stało?
 — I jeszcze jak. Coś podobnego nie przytrafiło mi się jeszcze nigdy, jak długo tu służę. Proszę pana, ja nawet aż zemdlałem.
 — Słyszałem o tem. Gdzieście stali wówczas, gdy wam się niedobrze zrobiło?