Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/275

 — Tak, pani, wybieramy się nawet na dość daleką wędrówkę,
 — Wspaniała pogoda na wycieczkę,
 — Nie idziemy dla przyjemności, miss Peecher, a raczej z obowiązku.
 Miss Peecher wypróżniła koneweczkę i zażądała wody od wzorowej uczennicy, która gruchała tymczasem z Karolem Hexham.
 — Żegnam panią, miss Peecher.
 — Do widzenia, panie Bradley.
 Po odejściu obu młodych ludzi, wzorowa uczennica podniosła rękę w górę, obyczajem przyjętym w klasie.
 — Co chcesz powiedzieć, Mary?
 — Proszę pani, pan Karol mówił mi, że pan kierownik i on idą dziś do jego siostry.
 — To być nie może — odrzekła miss Peecher. — Przecież pan Bradley nie zna siostry Karola Hexham.
 Ulubiona uczennica podniosła znów w górę dwa paluszki na znak, że nie wyczerpała przedmiotu.
 — Cóż tam jeszcze, Mary?
 — Pan kierownik poszedł do niej dla rozmówienia się z nią w sprawie pana Karola.
 — To niema żadnego znaczenia.
 Uczennica nie opuszczała jednak ręki,
 — Co mówisz, Mary?
 — Chciałam powiedzieć, proszę pani, że oni mówili, że siostra Karola Hexham jest bardzo ładna.
 — Och, Mary! Mary! — przerwała jej ma-