Ta strona została uwierzytelniona.
zwisko Gautiera, a to dzięki urokowi jego osobistego oddziaływania. Posiadał rzadki dar rozmowy; rozsypywał bogactwo myśli, obrazów, spostrzeżeń, których część przechowała się we współczesnych pamiętnikach (Dziennik Goncourtów). Był niejako łącznikiem między generacjami poetów, od Romantyków do „symbolistów“ i „dekadentów“; każde pokolenie, wyruszające w bój w imię „czystej sztuki“, wypisywało na sztandarze nazwisko Teofila Gautier. Jako krytyk, Gautier odznaczał się sądem bardzo przenikliwym i indywidualnym; w swoich les Grotesques odkrył na nowo zapomnianego Villona; słynną przedmową do Kwiatów grzechu wprowadził w literaturę Baudelaire’a.
