że (jak zauważył recenzent w Kwartalniku klasycznym) muzyka Sakellaridesa, odpowiednia do tekstu greckiego, nie da się połączyć z rytmem dotychczasowych rymowanych tłumaczeń polskich, pisanych wierszem zgłoskowym.
Nie sądzę, żeby należało nam zrezygnować z pierwiastka operowego, który nadaje życie tragedjom greckim. Postępując więc w myśl ogólnej zasady, że klasyczne utwory poetyczne należy zawsze przekładać w formie oryginału, przetłumaczyłem w ten sposób „Antygonę“ Sofoklesa. Djalog przełożyłem trymetrem jambicznym, a w chórach stosowałem się ściśle do szematów, podanych w dziełach filologicznych Wilamowitza i Ottona Schroedera.
Dołączam do niniejszego przekładu Antygony melodje profesora Sakellaridesa z Aten, wydane w r. 1896, a napisane przez niego w stylu antycznym, na podstawie pieśni ludowych nowogreckich. Melodje te umożliwią przedstawienia sceniczne tego utworu Sofoklesa w przekładzie polskim, przedewszystkiem w gimnazjach[1] i zastąpią, choćby w pewnej mierze, wogóle prawie nieistniejącą muzykę starogrecką, bo zachowaną niestety tylko w nielicznych ułamkach.
Za poradą Dyrektora Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, P. Dra Adama Sołtysa, dostosowaniem tej muzyki do tekstu polskiego (zgodnego z rytmem oryginału) zajął się P. Adam Harasowski, który też przystąpi obecnie do przygotowania dla teatrów muzyki instrumentalnej do tego przekładu w stylu nowoczesnym. A zatem wkrótce już może zobaczymy „Antygonę“ na scenie przy nastrojowym dźwięku muzyki i śpiewu chórów w języku polskim.
Za przychylne zajęcie się tą sprawą miło mi wyrazić podziękowanie profesorom Konserwatorjum lwowskiego: P. Dyrektorowi Drowi Adamowi Sołtysowi i P. Drowi Józefowi Kofflerowi, jakoteż dyrygentowi chóru technickiego, P. Adamowi Harasowskiemu.
Zaznaczam przytem, że wydanie niniejszej książki umożliwione zostało zasiłkiem, przyznanym na koszta druku przez Wysokie Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświe
- ↑ P. „Kwartalnik klasyczny“ z 1930 r. IV. 3: Cybulski St. — Inscenizacja Antygony — str. 337.
