Strona:PL Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz.djvu/392

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Obok Kozietulskiego był ranny dwa razy.
       255 Następnie, jak wysłaniec, z tajnemi rozkazy
Biegał po różnych stronach ducha ludzi badać,
Towarzystwa tajemne wiązać i zakładać;
Nakoniec w Soplicowie, w swem ojczystem gnieździe,
Gdy gotował powstanie, zginął na zajeździe.
       260 Właśnie o jego śmierci nadeszła wiadomość
Do Warszawy w tę chwilę, gdy cesarz jegomość
Raczył mu dać za dawne czyny bohaterskie
Legii honorowej znaki kawalerskie.[1]

„Owoż te wszystkie rzeczy mając na uwadze,
       265 Ja, reprezentujący województwa władzę,
Moją konfederacką ogłaszam wam laską:[2]
Że Jacek wierną służbą i cesarską łaską
Zniósł infamii[3] plamę, powraca do cześci,
I znowu się w rzęd prawych patryjotów mieści.
       270 Więc kto będzie śmiał Jacka zmarłego rodzinie
Wspomnieć kiedy o dawnej, zagładzonej winie,
Ten podpadnie za karę takiego wyrzutu
Gravis notae maculae[4] wedle słów statutu,
Karzących tak militem jak i skartabella,[5]
       275 Coby siał infamiją na obywatela;
A że teraz jest równość, więc artykuł trzeci

  1. Legja honorowa, zaszczytny order francuski, utworzony przez konsula Bonapartego w r. 1803: krzyż biały z obwódką złotą, popiersie Rzeczypospolitej złote w obramowaniu błękitnem, wieńce zielone, wstęga czerwona, dewiza: Honneur et patrie (honor i ojczyzna).
  2. laską marszałkowską, obacz w. 218.
  3. infamja = niesława, utrata czci za zabicie Stolnika.
  4. gravis notae maculae = zapisanie ciężkiej plamy w aktach sądowych.
  5. militem = żołnierza, rycerza w średniowiecznem pojęciu, tyle co szlachcica; skartabellus = świrczałek, nowo uszlachcony.