Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/271

 — Nigdy.
 — A przecież, gdy los stawia cię pomiędzy niesławą, a przyzwoitym bytem, wahasz się i wolisz być kochanką księcia Andegaweńskiego, niż żoną hrabiego de Monsoreau.
 — Ja tego nie mówię...
 — A więc postanów.
 — Postanowiłam.
 — Być hrabiną de Monsoreau... raczej jak kochanką księcia?
 — Kochanką księcia!... a to pochlebne...
 Umilkłam.
 — Mniejsza o to — rzekł hrabia. — We środę zobaczymy.
 Nazajutrz, Gertruda wyszła jak zwykle, lecz nie widziała pana d’Aurilly; następnie wyszła powtórnie, aby go spotkać. Trzeci raz nie była szczęśliwszą.
 Posłałam Gertrudę do pana de Monsoreau. Wyjechał niewiadomo dokąd.
 Byłyśmy same i opuszczone; pierwszy raz uznałam niesprawiedliwość moję dla hrabiego.
 — O!... pani — zawołał Bussy — nie powracaj do togo człowieka; w jego postępowaniu jest coś nieodgadnionego.
 — Wieczór zapadł.