Strona:PL-Józef Ignacy Kraszewski-Sztuka u Slowian.pdf/90

dług wszelkiego podobieństwa, zabitego w walce, i pogrzebanego wspaniale wśród towarzyszów broni i boju. Ta drewniana chata, charakteryzująca epokę żelazną, ubiór paciórkowy głównego szkieletu, otaczający go orszak rycerzy, szczątki wiernego konia i psa (w naczyniu), popielnica okryta bisiorem, szytym w gryfy złote, doskonały dają obraz grobowisk, z ostatnich czasów przedchrześcijańskich. Trudno też porównywając tę mogiłę ze Skandynawskiemi tejże epoki, niedójrzeć w niéj wybitnych cech Normandzkich.
 Wielkiego z nią podobieństwa, acz mniejszych rozmiarów, i nietak wspaniała, jest rozkopana w r. 1847 mogiła zwana Igorową, nad rzeką Uszą w Owruckiém, — odkrytą została kosztem i staraniem p. Michała Piotrowskiego, który ją opisał i odrysował. (Rysunki znajdują się w zbiorze piszącego). — Mogiła Igorowa, leżała w widłach rzeki Uszy i ruczaju Osoki, na gruntach wsi Niemirówki, w uroczysku zwaném Igorówką, nieopodal od drogi ze wsi Niemirówki do Bard wiodącéj.
 Dokoła otaczały tumulus łąki i sianożęci, a do stóp jego przypierało błotko, pochodzące z wyjęcia ziemi na sypanie mogiły użytéj, jak chce miejscowe podanie. Od strony ruczaju Osoki, znajdowała się skała, na któréj wedle tegoż podania, widne być miały ślady kopyt konia Światosława Igorowicza. Kopiec sam stożkowaty, okrągły, obrosły był staremi dębami; wysokość jego dochodziła łokci dwudziestu, u spodu w przecięciu miał blizko siedmiudziesięciu. Kilka razy wprzód probowano go rozkopywać i popsuto tylko wydrążając pośrodku, a potém przerznąwszy jarem dochodzącym od obwodu koła do samego ogniska. Pan Piotrowski ostatnie rozkopywanie przedsiębrał i dokonał porządniéj.
 Mogiła ta okazała się wielce podobną do Perepiatychy. Zawierała w sobie na równi z powierzchnią ziemi, ułożonych