twierdzeniom biura statystycznego, mimo tego wychodztwa, nie zmniejszył się prawdopodobnie wcale, a dowód na to znajdujemy w rubryce „dwujęzycznych“. Na tych cyfrach, z których skorzystało biuro statystyczne, możnaby oprzeć się tylko wtedy, gdyby spisy z lat 1890 i 1900 były robione równomiernie, a zwłaszcza gdyby owa sztuczna rubryka dwujęzycznych była wypełniona zawsze w ten sam sposób. Tymczasem tak nie było. Gdy w r. 1890 naliczono na Górnym Śląsku „dwujęzycznych“ 31,746, to w r. 1900 obdarzono dwoma językami „ojczystemi“ 70,107 osób. Rzecz naturalna, że po wyłączeniu takiej ogromnej liczby osób, należących przeważnie do narodowości polskiej, z obliczeń, porównanie musiało wypaść na korzyść Niemców. Jeżeli usuniemy tę zupełnie dowolną kalkulacyę i poprawimy wyniki spisu z r. 1900 tak, aby można go było porównywać z poprzednim, t. j. zmniejszymy odpowiednio liczbę „dwujęzycznych“, to dojdziemy do zupełnie
