połowy XVI. wieku następujący sołtysi: Mikołaj Strepa albo Strzemień od 1417—1458, Mikołaj Drzemlik figuruje jako sołtys w r. 1449. Stanisław Bydłowski w r. 1446 i 1470. Ten spłacił połowę sołtystwa w Kłodawie rodzonym siostrom Zuzannie i Katarzynie z części ich, stanowiących połowę sołtystwa w Kłodawie[1]. Mikołaj Bączalski figuruje jako sołtys w 1483 i 1484 r. W r. 1469 sprzedane zostało sołtystwo w Kłodawie przez Jakusza, zwanego Bartoszem wraz z krzakami należącemi do Ujazdu i z wszelką realnością za 220 grzywien, groszy pragskich[2]. Stanisław Bydłowski występuje jako sołtys Kłodawy w 1477 do 1517, a Jan Bydłowski w latach 1509 do 1545. Ten wraz z żoną swoją Anną sprzedał sołtystwo w Kłodawie w r. 1541 za 800 florenów, licząc 1 fl. po ½ grzywny, Wacławowi Wojakowskiemu[3]. Kłodawa należała w r. 1581 do Krzysztofa Pieniążka. Było wtedy we wsi łanów kmiecich 5, zagrodników z rolami 9, komorników z bydłem 3, komorników bez bydła 4, łan sołtysi 1, łan czynszowy 1[4]. Później Kłodawa jest własnością Benedyktynów tynieckich i jako własność tychże przeszła za czasów austryackich na własność funduszu religijnego, który ją w r. 1797 sprzedał wraz z Kołaczycami, Brzyskami i t. d. Karolowi Eder i innym wspólnikom. Od tego czasu Kłodawa należała do tych samych właścicieli, co i Brzyska. Obecnie jest Kłodawa rozparcelowana. Za zniesione prawa pańszczyźniane zapłacono 8609 złr. 42½ kr. m. k.; za zniesione prawo propinacyi wypłacono kwotę 1898 złr. 98½ ct.
w. a. W Kłodawie są pokłady gliny garncarskiej, którą garncarze z Kołaczyc użytkują. Jest to również przewóz powiatowy promem na linie przez Wisłokę.
Część statystyczna. Kłodawa liczy na obszarze gminnym 330 mieszkańców, na obszarze dworskim 2. Własność mniejsza posiada 262 hk. 39 a. 95 m². Własność większa nie posiada nic. Lasów we wsi całkiem niema.
