ski, po nim zaś Władysław Lewartowski. 27. grudnia 1881 r. nabyła Dobrucową Henryka z br. Lewartowskich Bielińska, która ją odstąpiła Franciszkowi Bielińskiemu. W posiadaniu tegoż pozostaje dotychczas.
BRZEZÓWKA. Brzezówka, zwana dawniej także Brzozówka, odległa jest od Jasła o 13 klm., od Tarnowca 3 klm. Graniczy od wschodu z Białkówką i Męcinką, od których przedziela ją rzeka Jasiołka, od południa z Potakówką, od zachodu z Tarnowcem a od północy z Dobrucową. Przez wieś przechodzi droga kolei żelaznej i droga gminna. Najwyższy punkt w Średniej Buczynie, 336 m. n. p. m. Mieszkańcy trudnią się uprawą roli. Dawniej robiono tu miotły z brzeziny, koszyki i półkoszki z łoziny. W przysiółku zwanym Buczyna, jest stroma góra, z lasem bukowym, a na jej szczycie znajdują się głębokie fundamenta ruin jakiegoś budynku. O tych ruinach opowiadają, że przed 30 laty kucharz dworski, Jakób Dąbrowski, był z innym gospodarzem kilka razy na szczycie tej góry i kopał głębokie doły, szukając ukrytych skarbów. Lecz co przez dzień odkopali, to na drugi dzień było zasypane. Dlatego mieszkańcy Brzezówki lękają się zbliżyć się do tego miejsca. Kasa gminna wynosiła 3884 kor. 10 h. Za zniesione prawa pańszczyźniane wypłacono 4.000 złr. m. k., za zniesione prawo propinacyi 1.024 złr. 87½ kr. w. a.
Nazwa wsi pochodzi od założyciela Brzozy, albo od licznych brzóz, jakie się tu zapewne znajdowały. Długosz pisze o tej wsi, że były w niej łany, z których płacono dziesięcinę snopową kanonikowi Kantorowi św. Floryana i że tę dziesięcinę mieli zwozić kmiecie własnymi wozami do stodoły kanonika. Wartość była oceniona na jedną grzywnę. Ponieważ nieco później pisze, że z łanu płacono 4-tą część grzywny, wypadałoby z tego, że za czasów Długosza było 4 łany[1]. Prócz tego były w tej wsi karczmy, zagrody i folwark. W roku 1581 należała Brzezówka do Jana Herburta i było wtedy łanów kmiecich 2, czynszownik 1, zagrodników bez roli 4, rzemieślnik 1.
Przy końcu 18. wieku dostała się Brzezówka w posiadanie ro-
- ↑ Liber benef. T. I. str. 484 i 494.
