tę zatrzymały, tak przez wzgląd na fundację, jak też na innych znanych w dziejach polskich Garczyńskich, głównie pewnie na wybitnego poetę Stefana Garczyńskiego (ur. 1805, † 1832), Wielkopolanina.
56. Ul. Garncarska. (Nowe Miasto, południe. Od Wałów Zygmunta Augusta do św. Marcina). Otrzymała nazwę swą (Töpfergasse) po częściowem zabudowaniu w r. 1870. Nazwa w brzmieniu polskiem ustalona 16. 6. 1919. — W czasie nadania nazwy mieszkało w okolicy tej istotnie kilku garncarzy. Jeszcze w roku 1890 mieszkało przy ulicy samej trzech mistrzów garncarskich, więcej było ich tylko na Chwaliszewie.
57. Ul. Gąsiorowskich. (Św. Łazarz, wschód. Od ul. Głogowskiej do ul. Kolejowej). Przejęta z gminą Św. Łazarz w r. 1900, nazywała się za czasów niemieckich „ul. Alejową”. Od 5. 1. 1920 zwie się „ul. Gąsiorowskich”, biorąc nazwę od przyległego „Poznańskiego zakładu ortopedycznego im. B. S. Gąsiorowskiego na Bytyniu”. Zakład ten stawiło Tow. Charitas z sumy dwuch miljonów marek złotych, ofiarowanych przez p. Helenę Gąsiorowską z Nicei, właścicielkę dóbr bytyńskich, i oddało do użytku publicznego 3. kwietnia 1913.
- *) W nazwie ulicy chciano uczcić prócz fundatorów zakładu — Bronisława Saturnina Gąsiorowskiego i Heleny Gąsiorowskiej — głównie dr. Ludwika Gąsiorowskiego, sławnego lekarza poznańskiego, wysoce zasłużonego w pracach społecznych.
58. Ul. Głęboka. (Wilda, wschód. Od Górnej do Dolnej Wildy). Niewykończona i niezabudowana. W czasie przyłączenia Wildy do miasta była bez nazwy, w kilka lat potem nazwana została „Głęboką” (Tiefegasse). Nazwa charakterystyczna. W brzmieniu polskiem ustalona 15. 11. 1919.
59. Ul. Głogowska. (Św. Łazarz, ulica centralna. Od Kaponiery do kościoła św. Łazarskiego wzgl. od ul. Jasnej do ul. Łazarskiej). Przejęta do miasta 1900. Stara nazwa szosowa, do r. 1903 obejmująca również obecną ul. Jasną, od Kaponiery do ul. Poznańskiej. Przypomina ruchliwe stosunki handlowe Poznania z Głogowem w wiekach dawniejszych. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę urzędowo 16. 6. 1919.
60. Ul. Golęcińska. (Sołacz. Przedłużenie ul. Sołackiej na zachód od ul. Niestachowskiej). Nazwa topograficzna, od wsi Golęcina, krótko przed wojną przyjęta (Golentschinerstr.[1]), w brzmieniu polskiem ustalona 23. 5. 1921.
61. Ul. Gołębia. (Stare Miasto, centrum. Od ul. Szkolnej do Nowego Rynku). W mieście średniowiecznem biegła mniejwięcej w tej samej linji uliczka nazwana później (ale jeszcze za pierwszej Rzeczypospolitej) Gołębią. W czasach najstarszych mogła według Warschauera ulica blisko muru południowego nosić nazwę, podaną
- ↑
W spisie dawnych nazw niemieckich zapisane z odmienną pisownią „Golenzinerstr.”
