Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/024

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

30. Ul. Cicha. (Nowe Miasto, pas wałowy. Od Wałów Leszczyńskiego do ul. Karłowicza). Po założeniu na terenie pofortecznym otrzymała w r. 1909 nazwę „ul. Waldersee'a“.
Rada Ludowa miasta Poznania nazwała ulicę tę „Przepadkiem“. Nazwę tę akceptowała Rada Miejska; prezydent policji ogłosił ją 16. 6. 19. Później stwierdzono, że historyczna nazwa „Przepadek“ ulicy tej nie przysługuje. Na wprowadzoną 14. 12. 1921 przez Radę Miejską nazwę „ul. Łyżwiarska“ nie zgodził się Magistrat. W roku 1923 przezwano ją ostatecznie „ul. Cichą“, którą to nazwę ogłoszono 9. 1. 1924. Nazwa charakterystyczna dla małej, ukrytej między wilami uliczki.
31. Ul. Cieszkowskiego. (Nowe Miasto, północ. Od placu Nowomiejskiego do Wałów Kościuszki). Ulica ta stanowiła mniejwięcej ośrodek starej wsi miejskiej Kondorf, wymienionej w dokumentach już w r. 1373, zamienionej w w. 17 na przedmieście. W początku 19. wieku, przy zakładaniu Nowego Miasta uregulowana i nazwana „ul. Królewską“. Od 16. 6. 1919 zwie się „ul. Cieszkowskiego“ (który tu mieszkał i umarł).

*) August hr. Cieszkowski urodził się w roku 1814 na Podlasiu, studjował w Berlinie. W r. 1847 osiedlił się w Wielkopolsce. Posiadał Wierzenicę i Żabikowo. Był znakomitym filozofem polskim. Najznaczniejsze prace: wśród filozoficznych „Ojcze nasz“ i „Prolegomena zur Historiosophie“, wśród ekonomicznych praca francuska „O kredycie i obiegu“. Brał żywy udział w ruchu umysłowym i działaniach społecznych w W. Ks. Poznańskiem. Założył szkołę rolniczą w Żabikowie, zamkniętą wkrótce przez rząd pruski. Umarł w Poznaniu 1894 r.

32. Ul. Cybińska. (Śródka. Od Ostrówka do Rynku Śródeckiego). Ulica bardzo stara, przejęta przez miasto już w r. 1800 ze Śródką. Zwała się popularnie w początkach 19. wieku Zielną (Krautgasse). Później (około połowy 19. wieku) zwano ją ulicą Cybińską, i nazwa ta przyjęła się oficjalnie, choć nie jest w zasadzie słuszna, bo ulica nie prowadzi ku Cybinie, a leży w pewnem oddaleniu od rzeki. Dawniej miała przedłużenie do Cybiny z strony zachodniej.
33. Ul. Czajcza. (Wilda, wschód. Od Rynku Wildeckiego do Dolnej Wildy). Przejęta w r. 1900 z gminą wildecką wraz z nazwą „Kiebitzstr.“. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę urzędowo 15. 11. 1919. Opowiadają, że niemiecka rada gminna Wildy, która rynek swój przezwała placem Bismarcka, i tę ulicę na jego niejako cześć nazwała „Czajczą“, ponieważ znanem było, że kanclerz niemiecki jajka czajcze specjalnie lubił.
34. Czartoryja. (Chwaliszewo. Od Chwaliszewa do ul. Nadbrzeżnej; przedłużenie: Tama Berdychowska). Na południe od Chwaliszewa istniało w dawnych wiekach osiedle osobne, administracyjnie złączone później z Chwaliszewem. Ulica w nazwie swej zachowuje pamięć osady. Za czasów niemieckich zwała się „ul.