Strona:Mojżesz Mendelssohn.pdf/11

On to wprowadzał uczniów swoich na filozoficzne drogi talmudu i zachęcał ich do obznajmienia się z komentatorami hebrejskimi. Naturalnie, że skutki nie u wszystkich uczniów były jednakie. Na żadnego atoli nie wywarły takiego wpływu, jak na Mojżesza, który pod względem rozwoju umysłowego przewyższał wszystkich swoich współuczniów, starszych od niego wiekiem i silniejszych pod względem ustroju fizycznego.
 Szczególnie go zajmowały wiadomości, podawane mu z dzieła religijno-filozoficznego Majmonidesa pod tyt. „More Nebuchim“ i dopóty się starał, aż otrzymał dzieło to do prywatnej nauki i badania poza godzinami szkolnymi. Odtąd przepędzał czas wolny od szkoły nad ową skarbnicą wiedzy filozoficzno-talmudycznej, która mu użyczała najczystszej rozkoszy, jakiej żadne dobro ziemskie dać nie może. Z trudnością można go było oderwać od nauki, aby mógł jeść, a do spania nie można go było nakłonić w żaden inny sposób, tylko gdy mu odebrano nędzną świeczkę łojową, przy której długie wieczory zimowe przesiadywał. Ta heroiczna wytrwałość i pilność w przesiadywaniu nad ową książką były też powodem, że wątłego zdrowia chłopiec dostał garb, co go bynajmniej nie odstraszyło od nauki, a ilekroć w późniejszem życiu w rozmowie wspominał o tym garbie, dodawał żartobliwie: „Majmonidesowi je-