Strona:Matka i dziecko w obrzędach, wierzeniach i zwyczajach ludu polskiego.djvu/404

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.




Henryk Biegeleisen: WESELE.

Staraniem i nakładem Tow. Wydawniczego „Ateneum“ wychodzi z druku dzieło Henryka Biegeleisena p. t. Wesele, będące nijako dalszym ciągiem książki o Matce i dziecku.
Na szerokiem tle obyczajowem Słowian oraz romańskich i germańskich ludów omawia tu Autor znaczenie najdonioślejszej chwili w życiu: zakładziny kamienia węgielnego rodziny.
Autor rozwija w tem dziele wzorzystą i barwną wstęgę obrzędu weselnego, tłómaczy i objaśnia cały bujny rytuał zwyczajowy od dziewosłębów aż po przebabiny.
W przeżytkach obchodu weselnego szlachty i ludu polskiego ukazuje jak w źwierciadle obrazy życia domowego naszych przodków. Cofając się w przeszłość, wykazuje w naszej tradycji o związku tego „świętego stanu małżeńskiego“ wyobrażenia, sięgające korzeniami zamierzchłej doby indoeuropejskiej.
W przekazanych z pokolenia na pokolenie tradycyjnych formach pożycia małżeńskiego, książka ta roztacza przed nami długą drogę, po której kroczyły narody od barbarzypńkiego zwyczaju porywania niewolnic za żony i rozpowszechnionego na całym globie małżeństwa przez kupno aż do szczytnego pojmowania św. sakramentu małżeństwa jako związku dwu kochających się i z całej duszy oddanych sobie osób.