począł rąbać i karczować lasy, przygotowując tym sposobem ziemię pod uprawę. Od zakopania owych ziarn na próbę, powstająca osada otrzymała nazwę Zakopane.
Ten pierwszy osadnik miał odzienie odmienne od zwyczajnego, bo w pasy i prążki. Pasterze mieszkający tutaj przez lato, zdziwieni i rozśmieszeni tym osobliwym ubiorem, w którym upatrzyli podobieństwo do gąsienicy, nazwali nowego przybysza Gąsienicą. Potomkowie jego rozrodzili się bardzo i wszyscy, t. j. prawie połowa Zakopanego, noszą dotąd nazwę swego protoplasty, wszyscy nazywają się Gąsienice. Dla rozróżnienia się zaś pomiędzy sobą, pojedynczy gazdowie, a następnie całe pokolenia, do pierwotnéj nazwy Gąsienicy, przybrali inne bądźto od imion chrzestnych, bądź od miejscowości. I tak: są Gąsienice Walczaki, Wójciaki, Sobczaki, Sobonie, Rajowie, Nędzowie, Staszeczek, Gładczan, Sieczkowie, Sieroccy, Pulkowscy, Kasprusie i t. d. Prócz Gąsieniców, jest jeszcze w Zakopaném kilka innych pierwotnych rodów jak np. Jarząbkowie, Bachlidy, Tatary, Guty i inni; nie są jednak tak rozrodzone, a zatém późniejsze zapewne niż Gąsienice.
Najprawdopodobniéj pierwszą osadą Gąsieniców było miejsce nie opodal kościołka, gdzie dziś są zabudowania zamożnego, a rzadkiéj poczciwości gazdy Wojciecha Walczaka. Nasuwa tę myśl wspaniały, piękny, najmniéj trzy wieki liczący modrzew[1] ocieniający podwórze. Mógłby on być wprawdzie pozostałością lasów zalegających niegdyś tę dolinę, ale obok stojący, pewnie równowiekowy jesion[2], potwierdza w zupełności domysł, że oba te drzewa posadzone były ręką pierwszych osa-
