jawnie: że Polacy nie prosili swych sąsiadów, aby rozebrali ich ojczyznę, i nie upokorzą się téż i nie splamią jéj czci, aby o jéj zwrócenie prosić mieli; przestaną na prawach narodowych, jakie im przysługują, znosić będą los ciężki z godnością, pracować nie przestaną nad rozwojem swoim moralnym i materyalnym a resztę zostawią Bogu! Jeżeli kiedy powiodło nam się wyrwać z rąk przeciwnika broń w samo wymierzoną serce, to bezsprzecznie nigdy szczęśliwiéj, jak w obecnym przypadku. Pan H. v. H. ukuł system, którym radzi rządowi naprzeciw nam działać i „liebenswürdig, aber energisch” zdążać wymierzonym krokiem ku wytępieniu pierwiastka narodowości naszéj do szczętu; przypuszczać on znać musiał, iż zamkniętych w klasztorach lub znużonych teatrami i zabawami napadnie śpiących z nienacka i, jak nietoperz-upiór skrzydeł powiewem kołysząc, nas pogrążonych w marzeniach zwolna, nieznacznie pierwiastka narodowego pozbawi.... omylił się atoli i nie zastał nas, jak się spodziewał, nieprzygotowanych...... na całéj linii odparty, wpadł sam w pozastawiane na nas samołówki i sieci ............ systemu jego szyki na wszystkich przełamane punktach, a zwycięztwo na naszą chyli się stronę. Nie unośmy się jednak zbytecznie, bo łatwiéj pobić przeciwnika, niż umieć korzystać z zwycięztwa, — jak nas tego własna uczy historya; nie spuszczajmy tego nigdy z oka i umiejmy korzystać z chwilowego zwycięztwa, którego zdobyczą jest odkrycie dróg i ścieżek, jakiemi przeciwnik na obóz nasz duchowy napaść zamierzał. Ale dróg tych i ścieżek nie obsadzi jeden człowiek, ni stu, ani téż tysiące, tylko na każdéj zosobna ścieżce i na wszystkich razem powinien każdy z osobna, tudzież wszyscy razem postawić na straży sumienie i cześć swą narodową, a wtenczas dopiero cały naród będzie silną i obronną warownią, o którą zakuszenia się wszystkich szatanów rozbiją się i skruszą. Nie tajmy
