Strona:Maksymilian Jackowski - Ułomności nasze narodowe i społeczne oraz środki ku sprostowaniu tychże.pdf/179

czystą miłością, a pozbawiony Łaski Bożéj ten, w którego zlodowaciałém sercu gaśnie iskra tego Boskiego natchnienia.
 Uczucie miłości Ojczyzny podniecają lub tłumią bieżące wypadki i towarzyszące im okoliczności. W czasach szczęścia, téj wielkiéj narodowéj matki, kiedy ona za każdą usługę płaci sławą, dostojeństwami, złotem lub ziemią, miłość ku niéj nie ma granic, wszyscy ubiegają się o jéj względy; w chwilach wstrząśnień wzmaga się to uczucie i rozpłomienia w duszach prawych, a w charakterach nizkich stygnie i gaśnie; w chwilach upadku szczupła pozostaje garstka wiernych synów, resztę ogarnia obojętność; ta zaś część, która w epoce świetności ojczyzny najbliżéj niéj stała, która mienie, znaczenie tylko dobrodziejstwom ojczyzny ma do zawdzięczenia, ta część w większości swéj usuwa się od niéj coraz daléj z każdém pokoleniem i, aby nić tradycyi do szczętu zerwać, wyrzeka się jéj języka, zwyczajów, obyczajów i odwraca się od wszystkiego, co ojczystą nosi cechę.
 Są ludzie, którzy, aby nie wiązać się obowiązkami z żadną narodowością, śmią występować z teoryą, że miłość ojczyzny jest samolubném uczuciem, ograniczającém się na jednéj rodzinie ludów, kiedy Bóg, który jest Ojcem wszystkich ludów, wszystkich ludzi zarówno miłować nakazuje. Zaślepienie, w jakie tych ludzi wprowadza obawa o interesa własne, zamyka im oczy tak szczelnie, iż tego nie widzą, że w zasadzie swéj propagują komunizm w najobszerniejszém znaczeniu, jeżeli bowiem miłość dla kraju jako wyłączna miałaby być samolubną, taksamo i przywiązanie do własności, miłość dla żony, dzieci, rodziców pod tensam charakter miłości podciągnąćby należało, i wtenczas wszystko na świecie w imię tych przewrotnych o miłości pojęć musiałoby być wspólném.