Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/637

 Zmulisko, miejsce, zapełnione mułem.

 Zmurować, wznieść murując, wymurować, wybudować robotą mularską.

 Zmurszały, który zmurszał, zepsuty.

 Zmurszeć, stać ś. wiotkim, sypkim, niespójnym wskutek oddziaływania czasu, powietrza i wilgoci; zepsuć ś.

 Zmurzać (się), zamurzać (ś.), umurzać (ś.), powalać (ś.), pobrudzić (fi.).

 Zmurzyć, uczernić, poczernić.

 Zmusić — p. nied. Zmuszać.

 Zmuskać, Zmusnąć, muskając zetrzeć.

 Zmuszać, dok. Zmusić kogo do czego; zniewalać, znaglać, przymuszać, by coś uczynił wbrew swojej woli; z. ś., zniewalać siebie samego do zrobienia czegoś nieprzyjemnego, odrażającego.

 Zmycić, przemycić, przeszwarcować.

 Zmyć — p. nied. Zmywać.

 Zmydlać, dok. Zmydlić; nacierać mydłem, mydlić; zużywać na mydlenie; zmieniać w masę, podobną do mydła, przez łączenie chemiczne tłuszczu z tlenkami metalicznemi; z. ś., być zmydlanym; zmieniać ś. w mydło przez reakcję chemiczną.

 Zmykać, dok. Zemknąć; pomykając ściągać, spuszczać: z. pierścień z palca, charty ze smyczy; chwytać, porywać; pchać, posyłać kogo dokąd ukradkiem: z. pocichu; umykać, uciekać; przemijać, mijać, przechodzić, upływać, ulatać; z. ś., uwijać ś., kręcić ś.; czołgać ś., pełzać; rozpadać ś., rozlatywać ś.

 Zmykły, który uciekł, umknął.

 Zmylać, dok. Zmylić; mylić, w błąd wprowadzać, pomylać; z. komu szyki = mieszać szyki, przeszkadzać w wykonaniu czego; z. drogę = schodzić z właściwej drogi na mylną, mylić ś. w jej obiorze, tracić ślad, trop: psy z-iły zająca; nie trafiać, pudłować.

 Zmylić – p. nied. Zmylać.

 Zmysł, narząd czucia i odbierania wrażeń u człowieka i zwierząt, droga, którą wrażenia od przedmiotów zewnętrznych przechodzą do świadomości, czucie, powzięte przez zmysły, świadomość: stracić z-y, dostać pomieszania z-ów = zwarjować; odejść od z-ów = stracić przytomność; przyjść do z-ów = odzyskać przytomność; chodzę, jak bez z-ów = nieprzytomnie; mam wszystkie pięć z-ów w porządku, jestem przy zdrowych z-ach = jestem przytomny, nie mam gorączki, nie jestem warjat, wiem, co robię.

 Zmysłowo, przysł., drogą zmysłów, za pomocą zmysłów; cieleśnie, nie idealnie, nie platonicznie, pożądliwie: kochać z.

 Zmysłowość, własność tego, co uderza zmysły, co ś. stosuje do zmysłów; chuć, żądza cielesna, nieskromność, pożądanie zmysłowe, nieidealność.

 Zmysłowy, odnoszący ś. do zmysłów, zależny od zmysłów, podległy zmysłom, podpadający pod zmysły, dający ś. uchwycić zmysłami, cielesny, materjalny, nie duchowy; dogadzający żądzom cielesnym, odnoszący ś. do cielesnego pożądania; ulegający żądzom, chuciom, rozpustny.

 Zmyślacz, Zmyślnik, ten, który co wymyśla, udaje, zmyśla fałszywie.

 Zmyślaczka, forma ż. od Zmyślacz.

 Zmyślać, dok. Zmyślić; mówić nieprawdę, kłamać, łgać, udawać fałszywie coś, czego niema wistocie, wymyślać, przedrzeźniać, naśladować: z. czyjąś postać, głos chód, ruchy i t. p.; wymyślać