przenikać, obejmować, ogarniać; przejmować, chwytać, napadać; zawierać: z. z kim przyjażń, małżeństwo; z. ś., łączyć ś. cieleśnie; ujmować ś., wstawiać ś., upominać ś. za kim.
Zejrzeć, spojrzeć na dół, zejść i zobaczyć.
Zejście, rzecz. od Zejść; miejsce, którędy ś. schodzi, droga na dół; z. ze świata = śmierć, skon.
Zejść, Znijść — p. nied. Schodzić; zstąpić, zejść na dół; z. ze świata = umrzeć; co do czasu: upłynąć; z. kogo na czym, zachwycić, zaskoczyć; z. ś., spotkać ś., idąc.
Zekpać, wykpać, zwymyślać, złajać, sfukać.
Zekpić się, źle coś załatwić, pokpić sprawę, skompromitować ś.
Zekrwawić, skrwawić, zbroczyć, oblać krwią.
Zekształcać (się), dok. Zekształcić (ś); układać (ś.) coś w jedną całość, bez należytego planu, nieumiejętnie, nieskładnie, byle jak, zniekształcać, psuć.
Zekształt, kształt wadliwy.
Zelant, gr., gorliwy stronnik kogo a. czego, zapaleniec, zagorzalec, gorliwiec, człowiek, żarliwie obstający przy kim a. przy czym; namiętny wyznawca jakiejś religji, teorji politycznej, społecznej, filozoficznej, naukowej i t. p.
Zelantka, gr., forma żeńs. od Zelant.
Zelator, gr. — p. Zelant.
Zelektryzować kogo, co, przepuścić przez kogo, przez co prąd elektryczny; przen., wzruszyć, pobudzić, poruszyć do głębi, przejąć, wyrwać z apatji.
Zelgnąć (się), zlepić (ś.).
Zelota, gr. — p. Zelant.
Zelotyzm, gr., gorliwość, żarliwość w rzeczach wiary, zagorzałość w wierze.
Zelować, gr., gorliwie obstawać przy czym; z. ś., gorącować ś.
Zelozja, gr., zazdrość w miłości — p. Zelus.
Zelsnąć, olsnąć, oślepnąć, stracić wzrok.
Zelus, gr., gorliwość, żarliwość.
Zelża, zelżenie, obelga.
Zelżeć, stać ś. lżejszym, stracić na wadze, na znaczeniu, na wpływie; z-ało, odelgło, nastąpiła odwilż.
Zelżenie, rzecz. od Zelżeć; rzecz. od Zelżyć; obelga, zniewaga.
Zelżyciel, ten, który zelżył, obelżyciel, znieważyciel.
Zelżyć, zadać obelgę, zesromocić, znieważyć, zhańbić; ulżyć, uczynić lżejszym; zmiękczyć, złagodzić.
Zelżywie, Zelżywo, przysł., z zelżywością, obelżywie.
Zelżywość, zelżenie, zelża, obelga, zniewaga, obelżywość.
Zelżywy, obelżywy, hańbiący. pełen zelżywości, sromotny, znieważający.
Zełgać, skłamać.
Zełknąć, połknąć.
Zemdlały, który zemdlał, zemdlony.
Zemdleć, chwilowo, nagle silnie osłabnąć, tak że oddychanie i bicie serca prawie zupełnie ustaje (przyczyną nagły odpływ krwi od mózgu), stracić przytomność, odejść od siebie; przen., stracić siłę, osłabieć, osłabnąć.
Zemdlenie, rzecz. od Zemdleć; utrata przytomności, omdlenie, omdlałość.
Zemdlić, przyprawić o mdłości; przyprawić o utratę przytomności; uczynić bezsilnym, osłabić.
Zemdliwość, osłabienie, niemoc, zemdlenie.
Zemdlony — p. Zemdlały.
Zemdły, zemdlały, osłabły.
Zemgnąć, zmierzyć. stulić.
Zemina, motyl z rodziny brudnic, o skrzydłach przednich bardzo szerokich.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/594
Ta strona została przepisana.
