Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/526

zapładnianie; zaród, zarodek, zawiązek płodu.

 Zapłókać — p. Zapłukać.

 Zapłótnieć, stać ś. bladym jak płótno.

 Zapłukać, Zapłókać, zacząć płukać; płucząc oczyścić, wymyć.

 Zapłynąć — p. nied. Zapływać.

 Zapływ, zapływanie, zapłynięcie.

 Zapływać, dok. Zapłynąć; płynąc, dostawać ś. do pewnego miejsca, dopływać dokąd; z. czym, zalewać ś. jakimś płynem: z. krwią; oczy mu z-nęły krwią = zaszły, zabiegły; z-nął szczęśliwie do portu = udało mu ś. zakończyć jakąś sprawę, osiągnąć pożądany spokój.

 Zapobiec — p. nied. Zapobiegać.

 Zapobiegać, dok. Zapobiec, Zapobieżeć; tak zrobić, żeby coś ś. nie stało, nie doszło do skutku, nie dopuszczać do czego, zabiegać czemu, uprzedzać co, starać ś. zawczasu, żeby coś poszło pomyślnie; być skrzętnym, troskliwym.

 Zapobiegawczy, zapobiegający czemu, nie dopuszczający do czego.

 Zapobiegi (-ów), usiłowania, starania, zmierzające ku temu, by zapobiec czemu.

 Zapobiegliwie, przysł., starając ś. zapobiec czemu, uprzedzić co.

 Zapobiegliwość, przezorność, troskliwość, staranność.

 Zapobiegliwy, starający ś. zapobiec czemu; staranny, troskliwy, przezorny.

 Zapobieżenie, rzecz. od Zapobiec; niedopuszczenie złego przez wczesne zaradzenie; wczesne uczynienie starań, ażeby co wyszło na dobre; środek, zmierzający ku wczesnemu zaradzeniu czemu, ku przeszkodzeniu złemu; prezerwatywa.

 Zapobieżny, któremu można zapobiec.

 Zapocić, oblać, pokryć potem; z. ś., zalać ś. potem, pocić ś., z. czoło = pracować w pocie czoła; o szybach, o naczyniach szklanych: stać ś. wilgotnym.

 Zapocząć — p. nied. Zapoczynać.

 Zapoczęcie, zaczęcie, początek.

 Zapoczynać, dok. Zapocząć; czynić początek, rozpoczynać, zaczynać; z. ś., rozpoczynać ś., brać początek.

 Zapodziać — p. nied. Zapodziewać.

 Zapodziewać, dok. Zapodziać; tak coś umieszczać, zadziewać, że potym znaleźć nie można, podziewać, zawieruszać; z. ś. = tak ś. gdzieś ukrywać, że trudno znaleźć, zadziewać ś., zawieruszać ś.

 Zapohańczyć, uczynić pohańcem.

 Zapoiciel, ten, który kogo zapoił.

 Zapoić, zacząć poić, pojąc zalać; pojąc przyprawić o śmierć.

 Zapole, miejsce za polem, obszar polny, niwa; sąsiek, zasiek w stodole.

 Zapolnica, sąsiek, zasiek w stodole na zboże.

 Zapolny, położony za polem, żyjący na polach, odnoszący ś. do zapolnicy, do sąsieku.

 Zapolować, zacząć polować; polując zamęczyć, zaniszczyć.

 Zapomagać, dok. Zapomóc; wspierać, wspomagać; z. kogo w co, dawać, obdarzać, pożyczać komu czego; z. ś., wspomagać ś., przychodzić do lepszego bytu, stawać ś. bogatszym.

 Zapomin, zapomnienie.

 Zapominać, dok. Zapomnieć, Zapomnąć; wypuszczać co z pamięci przez znikanie wyobrażeń ze świadomości, przestawać pamiętać, przestawać wyobrażać sobie co; z. czego gdzie = zostawiać co gdzie przez roztargnienie, przez nieuwagę; z. kogo, odżałowywać, poświęcać; z. smutku, frasunku, zgryzoty, troski = wybijać sobie z głowy, z pamięci; z. czego a. co,