Konglomeracja, łć., skupienie, zlepek; zlepianie z różnorodnych części.
Konglomerat, łć., zlepek; skała, stanowiąca zlepek odłamków różnych skał, zlepieniec.
Konglutyn, łć., gatunek białka roślinnego.
Konglutynacja, łć, zlepianie, spajanie, sklejanie.
Kongregacja, łć., zgromadzenie, stowarzyszenie, bractwo duchowne; k. kardynałów, wydział kolegjum kardynalskiego w Rzymie.
Kongregacjonalista, łć., w Anglii członek stowarzyszenia odrzucającego władzę biskupią.
Kongregacjonalizm, łć., w Anglji sekta religijna, w której każda kongregacja zawiaduje swemi sprawami niezależnie od innych i nie uznaje władzy hierarchji episkopalnej.
Kongregacjonista, łć., członek kongregacji, szczególnie jezuickiej.
Kongres, łć., zjazd monarchów lub ich pełnomocników dla narad w sprawach międzynarodowych i politycznych; zgromadzenie prawodawcze w Ameryce; we Francji zgromadzenie deputowanych i senatorów razem; zjazd (uczonych, przemysłowców i t. p.) dla narad.
Kongresista, Kongresowicz, łć., uczestnik kongresu.
Kongresówka, nazwa dzisiejszego Królestwa Polskiego, utworzonego na kongresie wiedeńskim 1S15 r., zwanego stąd Królestwem Kongresowym.
Kongresywny, łć., federacyjny.
Kongrewski druk, sposób drukowania kilkoma kolorami odrazu; k-ie race = palne, rakiety dalekonośne, zapalające.
Kongrua, łć., płaca, pobierana przez księdza.
Kongruencja, łć., zgodność, przystawanie, podobieństwo.
Kongruentny, łć., w mat. przystający (o figurach i liczbach).
Kongruizm, łć., skuteczność łaski bożej bez naruszenia wolnej woli człowieka.
Koniak, fr., wódka dystylowana z przefermentowanego soku winogronowego.
Koniarek, chłopak od koni, pastuch koni.
Koniarka, na kolei wagon dla koni.
Koniarstwo, zamiłowanie w koniach; sport koński.
Koniarz, ten, co lubi konie, handlarz koni; pasterz koni, złodziej! koni, koniokrad.
Koniądz, skand., konny, książę, wódz.
Koniczek, zdr. od Koń; mały konik.
Koniczny, łć., stożkowaty.
Koniczyna, roślina pastewna z rodziny motylkowatych (fig.).
Koniczysko, zgr., pogard. od Koń.
Konidometr, gr., narzędzie do mierzenia zawartości cukru w roślinie.
Koniec, punkt gdzie ś. kończy długość jakiej rzeczy; szpic; kres, kraniec; ostatnia część, zakończenie (k. powieści); od k-ca do k-ca = od początku do ostatka; szary k. = miejsce ostatnie, poślednie;; wiązać k. z k-em = ledwo wystarczać na swoje potrzeby; z k-ca świata = z dalekich stron; k. świata = kres jego istnienia; k. świata! wykrz. = rzecz niebywała; k. życia =śmierć, zgon; k. miesiąca, roku = ostatnie dni miesiąca, roku; na k-cu języka = należy pytać; mieć co na k-cu języka = nie módz sobie na razie przyj pomnieć; nie móc z kim dojść do k-ca = do ładu, do porozumienia; liczba, lik, miara; bez k-ca = mnóstwo; wynik, rozwiązanie, obrót (rzecz ta wzięła, miała niedobry
