Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/534

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Kazubek, Kazubka, Kozubek, torebka z kory brzozowej, w którą zbierają jagody w lesie (f.).

Kazuista, łć., teolog, rozstrzygający kwestje sumienia i moralności; prawnik, obeznany z subtelnościami prawa i procedury; krętacz w rzeczach sumienia.

Kazuistyczny, łć., wykrętny, wyszukujący kruczków prawnych.

Kazuistyka, łć., nauka o rozstrzyganiu wątpliwych wypadków dotyczących sumienia albo prawa; krętactwo moralne w rzeczach sumienia.

Kazus, łć, przypadek, traf, zdarzenie.

Kaźmirek, rodzaj tkaniny wełnianej.

Kaźń, Kaźnia, kara publiczna, ciężka kara, dopuszczenie Boże, skazanie; męka, udręczenie; k. królewska = władza królewska; karność, więzienie.

Każdenp. Każdy.

Każdodzienny, codzienny, powszedni.

Każdomiesięczny, co miesiąc ś. powtarzający.

Każdorazowy, za każdym razem powtarzający się.

Każdoroczny, coroczny.

Każdy, idący z kolei, bez opuszczenia któregokolwiek, bez różnicy; poszczególny, wszelki; w lm. wszyscy, wszystkie.

Każdziuchny, Każdziusieńki, Każdziuteczki, zdr. od Każdy.

Każenie, rzecz. od Kazić; kalanie, gorszenie.

Każolować, fr., pieścić.

Kącik, zdr. od Kąt; mały kąt, mieszkanko, schronienie, małe spokojne miejsce w mieszkaniu; w k-u = na uboczu, w miejscu niewidocznym; między kątami ściany.

Kądelp. Kundel.

Kądziel, przyrząd do przędzenia nici ze lnu. z wełny (fig.); len, wełna, owinięta na krążel i przymocowana nicią; krewny po k-i = krewny po matce.

Kądziołka, zdr. od Kądziel; przen., stara panna.

Kąkol, roślina z rodziny traw, kąkolnica (fig.); przen., człowiek do niczego, chwast, zakała.

Kąkolnica, roślina — p. Firletka.

Kąp (-pia), Kumpie, litew., udo wieprzowe (szynka) niegotowane.

Kąpać, częściowo zanurzać w wodzie, w wannie, w rzece, morzu i t. p. dla oczyszczenia ciała; k. ś., nurzać ś. w wodzie, pluskać ś., grzebać ś.; przen., używać nad miarę albo poddostatkiem; przen., gorąco k-ny a. w gorącej wodzie k-ny = niecierpliwy, prędki, porywczy.

Kąpiel, czynność kąpania a, kąpania ś., zanurzanie ś. częściowo w wodzie; to, w czym ś. kąpią; k. morska, mineralna; ciepła, zimna, błotna i t. p.; rodzaj kąpieli: natryskowe, nasiadowe, półkąpiel; k. słoneczna, powietrzna i in.; k. parowa = łaźnia; przen., sprawić komu suchą k., łaźnię = ukarać go, schłostać; zlanie obfite wodą; w lm., k-le, zakład kąpielowy, budynek do kąpania ś.; w chem., roztwór metalu: złota, srebra, niklu, używany w galwanoplastyce; w fotogr., zanurzanie kliszy w roztworze kwasu pyrogallusowego (t. zw. wywoływaczu); w farb., płyn, w którym farbują się tkaniny już zaprawione.

Kąpielowicz, przebywający na kuracji w miejscu kąpielowym; jeżdżący do miejsc kąpielowych.

Kąpielowy, posługujący w kąpielach, łaziennik.

Kąpiółka, zdr. od Kąpiel; moczenie poszczególnych części ciała.