Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/526

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Kasa, wł., miejsce lub sprzęt do przechowywania pieniędzy i kosztowności; w kupiectwie: gotówka; w zakładach publicznych: miejsce wypłacania lub odbierania należności; nazwa firmy niektórych stowarzyszeń kredytowych (k. pożyczkowa); per k. = za gotówkę.

Kasacja, Kasata, łć., skasowanie, zniesienie (np. k. zakonów); unieważnienie, obalenie wyroku sądowego, testamentu, umowy, przywileju i t. p.

Kasacyjny, łć., przym. od Kasacja k. sąd = najwyższy sąd, mogący unieważniać wyroki innych sądów.

Kasandra, przen., wróżbiarka, przepowiadająca klęski, osoba, której złe wróżby nie znajdują wiary.

Kasar, Kacyrz, nm., siatka na drążku do chwytania ryb łowionych na wędkę lub do czerpania ryb z kadzi i t. p.

Kasarnia, nm., koszary.

Kasawa, roślina amerykańska: obrzydlec manjok.

Kaseta, fr., skrzynka, szkatułka na pieniądze, na dowody a. kosztowności; rodzaj szuflady w ławce szkolnej; w fot. skrzynka płaska, służąca do przeniesienia czułej kliszy z ciemnego laboratorjum do aparatu fotograficznego (fig.) (zdr. Kasetka).

Kaseton, wł., ozdoba sufitu, ściany, w kształcie wgłębionej rzeźbionej tafli obramowanej (fig.)

Kasja, łć., roślina z rodziny brezyljowatych (fig.); kora a. strąk kasji.

Kasjer, wł. (forma ż. Kasjerka), skarbnik, zawiadujący kasą, przyjmujący należności i dokonywający wypłat; sprzedający bilety na widowiska.

Kask, fr., metalowe lub skórzane nakrycie głowy żołnierza, strażaka; szyszak, hełm (fig.).

Kaskada, fr., mały wodospad; k. słów, tonów: płynne, dźwięczne wypowiedzenie, wygranie, wyśpiewanie.

Kaskalo, port., ziemia, w której znajdują ś. djamenty.

Kaskaryla, hiszp., gatunek rośliny: krocień; kora kaskaryli, inaczej kinakina.

Kaskaryna, hiszp., pierwiastek otrzymany z kory cascara sagrada.

Kasoleta, fr., kadzielniczka; sprzęt na ocet, oliwę i przyprawy.

Kasować, łć., wykreślać, usuwać, unieważniać, uchylać, znosić; k-uje ś., unieważnia ś., znosi ś. — p. Skasować; przen., łykać ślinkę, ostrzyć zęby na co.

Kasownik, łć., w muz. znak ♮, znoszący poprzednie znaki krzyżyków; w korekcie drukarkiej znak oznaczający usunięcie jakiej litery lub wyrazu.

Kasowy, wł., przym. od Kasa; (księga k-a); bilet k. = przekaz do kasy, dający dobry dochód, opłacający ś. dobrze; interes k. = za gotówkę.

Kasperlada, nm., farsa sceniczna niemiecka, figle błazeńskie.

Kasta, hiszp., zamknięty w sobie, wyodrębniający ś. jaki stan w narodzie; klasa w narodzie oddana wyłącznemu jakiemu powołaniu, przekazywanemu dziedzicznie.

Kastalskie źródło, przen., źródło natchnienia poetyckiego.

Kastanjety, hiszp., wkłęsłe drewniane klekotki, które, przyczepione do palców, służą tancerkom hispańskim do wybijania taktu w tańcu.