Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/50

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

Baldaszek, mały baldach; rodzaj kwiatostanu rośliny (fig).

Baldaszkogron, kwiatostan groniasty, baldaszek z kwiatków o szypułkach nierównej długości (fig.)

Baldaszkowaty, w kształcie baldaszka; B-te = rodzina roślin dwuliścieniowych, których kwiatostan jest baldaszkiem złożonym.

Baldasznik błękitny (agapantus), roślina o kwiatach okazałych, koloru blękitnawo-lila, ułożonych w baldach na wyniosłym pręcie.

Baldrjan, p. Walerjana.

Baleryna, wł., tancerka na scenie, baletniczka.

Balet, fr., utwór sceniczny, wyrażony przez mimikę i tańce.

Baletmistrz, nm., układający tańce w balecie.

Baletniczka, Baletnik, tancerka, tancerz baletowy.

Balistyka, łć., część mechaniki, traktująca o ruchu pocisków.

Balja, nm., duże, okrągłe, płytkie, z klepek złożone, drewniane naczynie, służące do prania.

Balkon, fr., ganek na piętrze, oparty na słupach lub kroksztynach i otoczony barjerą, poręczą (fig.).

Ballada, fr., rodzaj poezji liryczno-epicznej; utwór muzyczny w stylu romantycznym.

Balneografja, gr., opis wód i kąpieli leczniczych.

Balneologja, gr., nauka o kąpielach i ich skuteczności.

Balneoterapja, gr., leczenie za pomocą wód mineralnych.

Balon, fr., statek napowietrzny, aerostat (fig.); szklane lub miedziane naczynie, mniej więcej kuliste, do płynów lub gazów, bania (fig).

Balotować, fr., glosować za pomocą gałek lub kartek; wotować.

Balować, dawać bale; uczęszczać na bale; hulać, bawić się hucznie, ucztować.

Balsam, gr., wonny żywiczny sok roślinny; przen. — ulga, pociecha. B. polski p. Bazylijka.

Balsamiczny, wonny, pachnący.

Balsamina, niecierpek, roślina ogrodowa, której owoc pęka za dotknięciem.

Balsamować, namaszczać ciała zmarłych, aby się nie psuły, zabezpieczać zwłoki od gnicia.

Balustrada, wł., szeroka, ozdobna poręcz na słupkach, ustawionych szeregiem (fig.).

Balwiernia, golarnia, razura, izba felczerska.

Balwierz, nm., golarz, golibroda, cyrulik, felczer.

Bałabajka lub Bałałajka, ros., instrument muzyczny ukraiński, rodzaj małej gitary (fig).

Bałaguła, rz. m., żyd furman; bryka żydowska, wożąca podróżnych; przen. — facjendujący końmi; przen. — niedbalec, bałamucący czas; hulaka.

Bałałajka, p. Bałabajka.

Bałamucić, mącić, plątać, wikłać, gmatwać, zaciemniać, wprowadzać w błąd, kręcić, mydlić o-