Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/495

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Jubilerszczyzna, nm., wyroby jubilerskie, biżuterja.

Jubileusz, hebr., rocznica 25-ta, 50-ta, setna itd. jakiego zdarzenia, pracy literackiej lub innej, obchodzona uroczyście.

Jubileuszowy, hebr., dotyczący jubileuszu.

Jubka, Juba, Jupka, Jupa, nm., zwierzchnia suknia kobieca z rękawami, rodzaj kaftanika.

Jucha, krew zwierzęca, bydlęca, psia; pogardl., ludzka; gmin., psia j. = psia krew; łotr, niegodziwiec, łajdak — p. Juszka.

Jucht a. Juchta, nm., skóra młodego bydlęcia, wołowa lub końska garbowana w korze wierzbowej, dziegciem napojona, miękka i elastyczna, używana na obuwie, oprawy do książek, paski i t. p.

Juchtować, nm., skórę na jucht wyprawiać.

Juchtowy, nm., z juchtu.

Jucznik, Juczyciel, tur., ten, co juki ładuje.

Juczny, tur., od juków, jukami obładowany, objuczony (koń, osieł, muł, wielbłąd).

Juczyć, tur., muła, osła i t. p. jukami obładowywać, objuczać.

Judaistyczny, przym. od Judaizm, hebrajski, żydowski.

Judaizm, wiara żydowska, obrządki żydowskie; alegoryczne tłumaczenie pism religijnych i podań żydowskich w duchu filozofji greckiej.

Judasz, przen., zdrajca, ten, co udając przyjaźń, podchodzi chytrze przyjaciela i zgubę mu gotuje, obłudny przyjaciel; okienko w drzwiach celi więziennej.

Judaszek, podstępny, obłudny; w lm., Judaszki = obchód, odbywany przez chłopców w wielką środę lub w wielki piątek: oprowadzanie bałwana z gałganów, wyobrażającego Judasza, targanie go i topienie.

Judaszowski, Judaszowy, zdradziecki, chytry.

Judenheca, nm., pogrom żydowski, gwałty, dokonywane przez wzburzone pospólstwo na Żydach.

Judofil, łć., zwolennik, przyjaciel Żydów.

Judofobja, łć., nienawiść do Żydów, antysemityzm.

Judykat, łć., wyrok sądowy.

Judykatura, łć., orzeczenie sądowe, wyroki, jurysprudencja.

Judzić, namawiać do złych czynów, kusić, podburzać; nudzić, dokuczać, naprzykrzać ś; j. ś. z kim = drażnić kogo.

Jugo, fr., żart., lekarz lichy, szarlatan

Juhas, węg., pasterz owiec w górach tatrzańskich (fig.); przen., młody góral.

Jujuba, fr., roślina z rodziny szakłakowatych; owoc jujuby pospolitej.

Juki, tur., blp., torby skórzane, tłumoki, ładowane na konie, muły, wielbłądy i inne (fig.).

Jukier, koń, używany do lekkich zaprzęgów, odznaczający się szybkością kłusa.

Jukka, roślina z rodziny liljowatych, rosnąca w Ameryce zwrotnikowej (fig).

Jukstalinearny, łć., przekład napisany a. wydrukowany tuż obok tekstu.

Julius, łć., lipiec (miesiąc).

Juljański kalendarz: wprowadzony przez Juljusza Cezara, kalendarz starego stylu cz. wschodni.

Junacki, przym. od Junak; mężny, chwacki, bohaterski; zuchowaty, zawadjacki.

Junactwo, męstwo, śmiałość; ju-