Chichot (-u), śmiech, śmiech przytłumiony, tajony, chychotanie.
Chichot (-a), śmieszek, rozśmieszający innych, żartowniś.
Chichotać, śmiać się po cichu z kogoś lub z czegoś, śmiać się często byle z czego.
Chichotka, śmieszka, śmiejącą się często i byle z czego; w lm. C-ki, śmiechy przytłumione.
Chimera, gr., (potwór bajeczny z łbem lwim, ciałem kozim i ogonem smoczym); przen., urojenie, mrzonka, fantazja, wymysł; dziwactwo, kaprys, widzimisię; narowy; straszydło urojone, widmo, przywidzenie; C-y stroić = dziwaczyć, kaprysić, grymasić.
Chimera, ryba (p. Przeraza).
Chimerować, kaprysić, dziwaczyć grymasić, chimery stroić.
Chimeryczny, dziwaczny, urojony; kapryśny, dziwaczący.
Chimeryk (-cy), dziwak, kapryśnik, grymaśnik, fantasta.
China, kora drzewa chinowego.
Chinina, alkaloid otrzymywany z kory drzewa chinowego, (środek przeciwgorączkowy).
Chinowiec, drzewo z rodziny marzannowatych, dostarczające kory chinowej; drzewo chinowe.
Chińczyk, przen. trzymający się upornie form przestarzałych.
Chiński, przym. od Chiny. C. mur przen. odgraniczenie się zupełne od reszty świata. C. cienie, obrazy cieniowe, rzucone na płótno zmoczone.
Chińszczyzna, to, co z Chin pochodzi; w guście chińskim, szczególnie porcelana; brak gustu, smaku artystycznego, dziwactwo, dziwolągi w zakresie artyzmu; uporczywe zamiłowanie w jakichś niedorzecznościach, zastarzałość; jeżyk i pojęcia niezrozumiałe.
Chiragra, gr. dna, artrytyzm w rękach, gościec, łamanie.
Chiragryk, cierpiący chiragrę.
Chirologja, gr., blm., mowa na palcach.
Chiromancista, Chiromanta, Chiromantyk, rękowieszcz, wróżbita, wróżący z rysów na dłoni.
Chiromancja, blm., wróżenie z linji i znaków na dłoni.
Chironomja, gr., blm., nauka o giestach, o ruchach mówiącego.
Chirurg, gr., lekarz operator.
Chirurgiczny, dotyczący chirurgii.
Chirurgja, gr., blm., leczenie za pomocą robienia operacji, cięć, opatrunków, wypaleń i innych rękoczynów.
Chiwian, drzewo lub krzew o liściach pierzastych, pochodzące z Chin, u nas hodowane w ogrodach, bałwian (fig.).
Chlać, pić bez miary, lać w siebie, żłopać, chłeptać, chlapać.
Chlap! odgłos uderzenia, chodzenia po błocie, po wodzie.
Chlapacz, nadużywający trunków, pijak, mówiący bez zastanowienia co mu na język przyjdzie.
Chlapać, pluskać, tryskać; C. ś., chlupać ś., iść przez wodę a. błoto bełcząc je, rozchlapując; pluskać się, walać się, szargać się, bebrać się; p. Chlapnąć.
Chlapanina, babranie się w wodzie; czas dżdżysty, słota, szaruga, błoto.
Chlapnąć, bryzgnąć, plunąć, ochlapać błotem; mierzyć, lunąć, palnąć, chlusnąć, rąbnąć; wypić, łyknąć, palnąć; upaść, klapnąć; C. językiem, powiedzieć coś niewłaściwego; p. Chlapać.
Chlapu, chlapu! odgłos łażenia po błocie, po wodzie.
Chlast! wykrz., naśladujący odgłos uderzenia, upadnięcia, klapnięcia; przekreślenie.
Chlastać, dok. Chlastnąć, uderzyć, palnąć, walnąć, kropnąć; ostro
