Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0810

Wymiatać, p. Wymieść.

Wymiatawać, p. Wymieść.

Wymiatywać, p. Wymieść.

Wymiąć, niedok. wyminać, wyżąć, wykręcić (W. bieliznę w praniu); 2) wygnieść (W. ziarno z kłosów).

Wymiądlić, wymiędlić.

Wymieciny, śmiecie, wyrzutki.

Wymieczować, wypolerować (miecz).

Wymiełek, p. Wymiarek.

Wymienitelny, wymienny, możliwy do wymienienia.

Wymieniwać, wymieniać.

Wymienka, p. Wymianka.

Wymienny, p. Wymienitelny.

Wymiernik, ten, co wymierza; miernik, gieometra.

Wymierny, wymierzony.

Wymierzać, p. Wymierzyć.

Wymierzić, wymierzienić, wymusić naprzykrzaniem się.

Wymierzienić, p. Wymierzić.

Wymierzły, obmierzły.

Wymierzyć, niedok. wymierzać, 1) W. czaszę = wychylić, spełnić; 2) W. swą drogę = odbyć, przebyć; 3) W. co na kim = wymódz, wycisnąć; 4) W. kogo skąd = wyparować, wyrugować; W. się, 1) W. się z czego = wyrachować się, zdać sprawę, usprawiedliwić się; 2) wymówić się od czego; 3) zaprzeć się kogo, czego, nie przyznać się do niego; 4) wypłacić się (W. się za grzechy pokutą); 5) W. się z czego = wyłamać się (W. się z pod jarzma).

Wymieść, niedok. wymiatać, wymiotać, wymietać, wymiatywać, wymiatawać, wymietywać, 1) wyrzucić; 2) wymówić, wytknąć (W. komu swe dobrodziejstwa).

Wymietać, p. Wymieść.

Wymietywać, p. Wymieść.

Wymieździć się, wypróżnić się z miazgi, wypuścić z siebie miazgę.

Wymiękczać, p. Wymiękczyć.