Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0707

Urywcza, urywka, 1) urwanie, rwanie; 2) obrywka = dochód przypadkowy.

Urywczą, p. Urywcze.

Urywcze, urywczo, w urywczą, urywczem, urywkiem, dopadkiem, napadając aby urwać.

Urywczem p. Urywcze.

Urywczo, p. Urywcze.

Urywek, to, co urwano (U. skały = obłam, urwa; U. ziela = wierzchołek urwany, kwiatek).

Urywkiem, p. Urywcze.

Urywka, p. Urywcza. (na urywkę, na urywczą = aby tylko urwać).

Urzasnąć się, przerazić się, zatrwożyć się.

Urzazać, urznąć.

Urząd, 1) zrządzenie, postanowienie, wyrok (sprawiedliwy U. Boga); 2) obowiązek; 3) zbiorowo: urzędnicy.

Urządoczyśca, ten, przed którym zdają sprawę.

Urządzić sobie sługę = nająć, zgodzić.

Urzec, (uźrzec) dojrzeć (np. o owocach).

Urzek, urzeczenie, urok, czary.

Urzędny, urzędowniczy, urzędowy.

Urzędownik, urzędnik.

Urzędzić, urzędować.

Urzniony, urznięty.

Urzucić, rzuciwszy utrafić, trafić rzuciwszy, uderzyć rzuciwszy.

Usadka, usadzka, zasadzka.

Usadzić, 1) sadzając urządzić, założyć; zasadzić (U. ogród, winnicę); 2) uszykować, ułożyć, umieścić, rozłożyć, rozlokować (ludzkość i powaga mądrze były w nim usadzone; piękne słów usadzenie).

Usadzka, p. Usadka.

Uschłość, stan tego, co uschło, uschnięcie.

Usech, uschnięcie.

Usiadka, posiedzenie, siedzenie w kompanji.

Usidlawać, usidlać niejednokrotnie.

Usiec, siekąc ugodzić.

Usiedzieć się, nasiedzieć się do uprzykrzenia, wysiedzieć się.

Usieść, niedok. usiadać,