li, imponującą powagę i miękkość brzmienia znajduje pełne zastosowanie w muzyce kościelnej.
Orgja g. w starożytnej Grecji obrzędy ku czci boga Bachusa, połączone z pijatyką i rozpasaną bezwstydną zabawą; wyuzdana zabawa, dzika pijacka uczta.
Orgue de Barbarie f. (org de barbary) katarynka.
Orgue-melodykon f. pokojowy instrument muzyczny klawiszowy z miechami, o organowym tonie.
Orjent ł. Wschód, kraje wschodnie.
Orjentalista ł. znawca krajów wschodnich, języków i literatur Wschodu.
Orjentalny ł. wschodni.
Orjentować się f. zdawać sobie sprawę z miejsca gdzie się znajdujemy, rozpoznawać położenie; pomiarkować się w sytuacji.
Orkan malajs. gwałtowna burza morska lub nadmorska w okolicach międzyzwrotnikowych; cyklon, huragan.
Orkiestra g. grono artystów muzyków, pod kierunkiem dyrektora wykonywujące samodzielnie kompozycje muzyczne, bądź towarzyszące śpiewom w operach, oratorjach i t. p., kapela; miejsce w teatrze między sceną a widownią, gdzie zasiadają członkowie orkiestry.
Orkiestrjon g. duży instrument muzyczny samogrający za nakręceniem korbą, z mechanizmem naśladującym grę całej orkiestry.
Orlean f. farba koloru pomarańczowego; tkanina półwełniana gładka.
Orleanista f. stronnik dynastji Orleanów we Francji.
Ormuzd pers. według religji Zoroastra bóg światłości i dobra, przeciwnik Arymana.
Ornamenty ł. ozdoby, dzieła sztuki malarskiej, rzeźbiarskiej, grawerskiej i t. p. zdobiące budowle, ich części, lub sprzęty i przedmioty do użytku i t. d.
Ornamentyka ł. sztuka zdobnicza, umiejętność właściwego zastosowywania ornamentów w architekturze, w artystycznych wytworach rzemiosł.
Ornat ł. wierzchni ozdobny ubiór kapłański, wkładany przy odprawianiu Mszy Swiętej.
Ornitolity g. kopalne szczątki zaginionych ptaków.
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/308
Ta strona została uwierzytelniona.
OrgOrn
300
