blji, złożony jak opera z uwertury, chórów, arji, ale przeznaczony do wykonania nie na scenie, lecz w kościele lub na koncercie.
Oratorski ł. krasomówczy.
Orbis pictus ł. świat malowany, świat w obrazach.
Orbita ł. droga, zakreślana w obiegu przez planetę; jama oczna, oczodół.
Orchideje g. storczyki.
Orda ob. Horda.
Ordalia ł. średniowieczne sądy Boże, próby ognia, wody, Komunji św., pojedynku i t. p., orzekające jakoby na podstawie woli Bożej winę lub niewinność oskarżonego.
Order f. honorowa odznaka w kształcie gwiazdy lub krzyża na wstędze, udzielana przez Papieża, Monarchę lub prezydenta rzeczypospolitej za położone zasługi.
Ordo est anima rerum ł. porządek jest duszą wszechrzeczy.
Ordonator, w dawnem wojsku pols. intendent czuwający nad skarbem wojskowym, pożywieniem i szpitalami wojskowemi.
Ordre de bataille f. (ordr de batajl) rozporządzenie wydawane przez naczelnego wodza przed rozpoczęciem kampanji, tyczące się podziału wojsk i rozmieszczenia ich.
Ordre du jour f. (ordr diu żur) porządek dzienny, spis spraw, podlegających obradom podczas posiedzenia danego zgromadzenia.
Ordynacja ł. zarządzenie porządkujące, układające jakieś stosunki prawne, przepisujące sposób postępowania w danych sprawach; prawne przekazanie spadku w ten sposób, że majątek i jego używanie przysługuje tylko najstarszemu synowi lub najbliższemu krewnemu; ob. majorat.
Ordynans f. żołnierz, przeznaczony do pełnienia służby dziennej w koszarach, szpitalu wojskowym, także do stałej służby oficera.
Ordynansowy oficer, przeznaczony do pełnienia służby dziennej w komendzie lub przy panującym.
Ordynarja ł. dodatek do płacy sługom i ofiacjalistom wiejskim w zbożu i innych artykułach spożywczych.
Ordynarjusz ł. gospodarz klasy, główny nauczyciel klasy; profesor zwyczajny na uniwersytecie.
Ordynaryjny ł. zwyczajny;
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/306
Ta strona została uwierzytelniona.
OraOrd
298
