celu ponownej jej przeróbki.
Karbunkuł ł. wyjątkowo piękny i wielki rubin lub granat szlachetny; niebezpieczny wrzód zaraźliwy; wąglik.
Karcer ł. areszt w zakładach naukowych.
Kardamon g. roślina, której owoc używa się na przyprawy i lekarstwa.
Kardynalny ł. główny, zasadniczy, fundamentalny.
Kardynał ł. godność najwyższa po papieskiej w kościele katolickim; napój z wina białego, pomarańcz i cukru; ptak wróblowaty.
Kares f. pieszczota, przymilanie się.
Karjatydy g. postacie ludzkie rzeźbione z kamienia, służące w budynkach zamiast kolumn lub kroksztynów.
Karjera f. zawód, dający na przyszłość świetne widoki, wysokie stanowisko, poprawa bytu, los.
Karjerowicz, człowiek, który nie pracą i zasługą, lecz protekcją i umiejętnemi zabiegami dobija się stanowiska.
Karjolka f. lekki powozik.
Karlista, stronnik Don Karlosa, pretendenta do tronu hiszpańskiego.
Karmanjola f. taniec i śpiew rewolucyjny francuski.
Karmazyn w. kolor ciemnoczerwony; szlachcic polski starożytnego rodu, (gdyż karmazynowa barwa żupana służyła tylko wyższej szlachcie).
Karmel f. masa cukrowa brunatna, gorzkawa, pozbawiona wody przez odparowanie na gorącym ogniu, służąca do barwienia wódek, sosów etc.
Karmin f. barwnik czerwony otrzymywany z koszenili.
Karnacja f. barwa skóry, koloryt ciała ludzkiego.
Karnawał w. zapusty, czas zimowych zabaw, trwający od końca adwentu do wielkiego postu.
Karnes n. część gzymsu w rodzaju wązkiej listwy, mający w przecięciu kształt litery S.
Karnet f. książeczka notatkowa, notatnik, w którym dama na balu zapisuje sobie kolej tańców i tancerzy.
Karnjol, półdrogi kamień, czerwona i żółta odmiana chalcedonu.
Karo f. jeden z czterech kolorów w kartach (dzwonka) oznaczony w kształcie ukośnego czerwonego kwadracika; kwadratowe
Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/191
Ta strona została uwierzytelniona.
KarKar
183
