są już twarde, podaje się zwykle galarepa faszerowana, farsz może być z ryby, mięsa lub raków, najlepszy jest z baraniny. Obraną galarepę skroiwszy wierzch, wydrążyć ze środka, usiekać drobno bardzo tłustéj baraniny surowéj, dołożyć bułki wymoczonéj w mléku i wyciśniętéj, soli, pieprzu, cébuli pieczonéj; wymięszać i nadziać tém galarepę. W rondel włożyć dużo masła, ułożyć jednę opodal drugiéj, nakrywszy skrojonemi plasterkami, podlewać troszkę rosołem, lub wodą i dusić pod pokrywą aż zupełnie miękkie będą, pilnując, żeby się nie przypaliły, dla czego trzeba często potrząsać rondlem; gdy już zostanie w rondlu sama tłustość osypać galarepę bułką i niedługo wydać na stół. Z rybą robi się zupełnie tak samo. Jeżeli zaś kto chce nadziewać starą galarepę mięsem gotowaném lub pieczoném, należy ją pierwéj wydrążoną obgotować w wodzie słonéj, zrobić farsz, dodając do niego dużo masła i kawałek siekanéj młodéj słoniny, resztę jak wyżéj. Układając w rondel, trzeba każdą obwiązać grubą nitką razem z wierzchem.
Oczyszczone i opłókane grzyby szatkują się jak najcieniéj, parzą ukropem, a gdy poleżą w wodzie z kwandrans, wycisnąć ręką z niéj, włożyć w rondel duży kawał masła, grzyby przykryć i dusić;
