Strona:Lucjan Siemieński-Portrety literackie tom 3.djvu/005

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
Stanisław Trembecki.
(1730 — 1812.)



Któregokolwiek z rymotwórców epoki Stanisława Augusta czytasz i badasz jakiemu prądowi wyobrażeń ulegał, niechybnie trafisz na prąd wolteroskiéj szkoły, téj potęgi, od któréj wszystko brało hasło, tak gabinety monarsze, jak pracownia autorska, jak budoar elegantki. Każdy chcący się pozbyć skrupułów i przesądów, to jest: „przetrzeć swój rozum” jak się wyraża Trembecki, szedł oddychać fernejskiém powietrzem; a jeśli niestać go było na pielgrzymkę do téj mekki niewiary, przeziérał pisma nowych apostołów, dostarczane przez holenderskie prasy.
Charakteryzować tę szkołę, będącą składem różnorodnych pomysłów i sprzecznych zasad, nurtujcych w literaturze i umiejętnościach, w mo-