nej jeszcze liczbie (szereg zaczyna się od Hryńka Sokołeckiego i do końca już, za wyjątkiem tego Drahina Wołoha, są to zapewne, jak można sądzić z imion ― sami Rusini). Jednak oni wszyscy figurują na planie drugim, po Polakach, i wśród nich niema ani jednego dygnitarza za wyjątkiem Kostki Bolestraszyckiego, sędziego przemyskiego i Jacka sędziego sanockiego, urzędników bynajmniej niewysokich (rzecz się dzieje jeszcze przed reformą sądownictwa w Rusi Czerwonej).
Podobne stosunki widzimy i we wschodniej części Czerwonej Rusi. Tam w pierwszej połowie XV wieku spotykamy dużo jeszcze zamożnej ukraińskiej (ruskiej) arystokracyi, ale również pozbawionej wpływów i zajmującej podrzędne stanowiska. Na akcie konfederacyi ziemi Lwowskiej i Żydaczowskiej większą połowę podpisanych tam nazwisk szlacheckice, stanowią nazwiska szlachty ukraińskiej, która zachowała nietylko narodowy charakter swych imion, ale nawet używa jeszcze niekiedy ruskich pieczęci, jak naprzykład Jursza z Chodorowstawa, Stanko z Dawidowa (w 1410 r. zwał się on jeszcze Ostaszko z Dawidowa), Dmytro Łahodowski, Martyn Kełenyk z Podhajec, Michno i Paszko z Borszczowa, Juryj z Malczyc, Seńko Hałka z Iljaszowa, Seńko z Nahorec, Ołechno, Marko i Łeńko z Drohoszowa, Petro Wołczko z Kołodeniec, Stećko, Onysko i Stećko-Ilko z Czerkas, Dmytro z Uniatycz, Fedko z Czołhaniec, Fedko i Stećko z Młyniszcz, Dmytro i Jacko z Didoszyc (Diduszyccy), Jacko z Rożnitowa, Andrejko z Swaryczowa, Iwaszko z Dulib, Iwan z Koszawy, Ołeksa i Łuczko z Witwic, Dańko, Myka i Seńko z Balic, Jaćko z Nowosielic[1].
Rusini jednak w ciągu XV w. piastują niekiedy w tych ziemiach urzędy i dygnitarstwa ― już to obieralne szlacheckie (po reformie), już to nadawane przez króla. Taki Seńko z Siennowa (de Syennow) jest podkomorzym i tutor'em przemyskim podczas kofederacyi 1436—7 r.; Ihnat z Kutyszcz przez długie lata sprawuje urząd sędziego halickiego (1438—1471), Waśko z Rybotycz, przedtem podsędek, urząd sędziego przemyskiego (1460—7) Jaćko Bybelski jest stolnikiem, a Ołechno alias Alektander Porochnicki podstolim przemyskim Hlib-Mikołaj z Siennowa znany jest jako podsędek (1471—7), a nawet na kasztelanii przemyskiej zasiądał jeden z Porochnickich (1449—54)[2].
Ale jest to zarazem okres szybkiego wynaradawiania się owych
- ↑ Akta grodzkie i ziem. VII, 55; opis pieczęci tamże st. 108—9; napisy cyryliczne znajdują się na 8 pieczęciach, niektóre mają napisy łacińskie, ale o ruskich formach imion ― jak Michn… de Borsofsky, Ilko, Stecko dominus de Sirkaz, (Iac)konic de Dzedosicze.
- ↑ Daty odnoszące się do tych osób w indeksach odpowiednich tomów Akt. gr. i ziemskich.
