Strona:Klemens Junosza - Po latach.djvu/17

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

 — No, kochani państwo — rzekł — co kto lubi: kogo miłość zasyca, niech się kocha szczęśliwy... ja zaś proszę mojéj Rózi o kolacyę, bo jestem tak głodny, żebym zjadł wilka... zakochanego nawet!...





Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Klemens_Junosza_-_Po_latach.djvu/17&oldid=2914806”