Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/258

 — Daj pokój, czuję, że duch mój uchodzi... Dlatego kazałem cię zawołać, aby ci powiedzieć kilka słów.
 — Mówcie, ojcze.
 — Nie wiem czy usłuchasz, bo mądrość swoją wysoko cenisz i zdania ojca nigdy nie miałeś w poważaniu.
 — Ale...
 — Nie zaprzeczaj, bo tak było... ale posłuchaj. Umierający lepsze ma oko i dalej widzi niż ten, kogo życie zaślepia... ja ci chcę coś powiedzieć.
 — Słucham was, ojcze.
 — Ja ci chcę powiedzieć, że dużo felerów jest w naszem życiu.
 — W czem, ojcze?
 — W życiu naszem jest felerów dużo, my błądzimy.
 — Ale w czem?
 — We wszystkiem.
 — Tak wam się zdaje, ojcze, my czynimy tylko co możemy, jak możemy i jak nam się uda.
 — To właśnie bardzo źle, myśmy powinni czynić to, cośmy powinni.
 — Ojcze, jesteście chorzy, nie trudźcie się mówieniem, doktor zakazał wam męczyć się. Ja wam dam trochę wody z winem albo