Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/199

w tej chwili, nie są mi potrzebne ani łokciowe towary, ani kosztowne rzeczy...
 — W takim razie... przepraszam za pytanie... po co tu przyjechaliście, bo chyba nie dlatego umyślnie, żeby oglądać mój zajazd?
 — Bardzo słusznie mówicie, tak jest. Ja mam chęć pojechać trochę dalej i dlatego przybyłem tu, abyście mi tę podróż ułatwili. Zdaje mi się, że nie będę dalekim od prawdy, jeżeli powiem, że to jest wasza specyalność.
 Właściciel zajazdu uśmiechnął się i pogładził brodę.
 — Prawda... — rzekł.
 — Czy możecie mi zrobić tę przysługę?
 — Z największą chęcią, choćby dzisiejszej nocy; dzień to nie jest dobry do takich podróży. Czy chcecie jechać obadwaj, czy tylko jeden z was ma ten zamiar?
 — Ja pojadę — rzekł Gansfeder, — zięć mój powróci do domu.
 — To wasz zięć?...
 — Dziękować Bogu, tak jest.
 — Śliczny zięć, na moje sumienie, osoba, znaczny kupiec... bardzo śliczny zięć. Wam zapewne pilno jest udać się w tę podróż?
 — Dość pilno.