Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/157

 — Słucham, niech ojciec mówi.
 — Ty za prędko idziesz, Symcha, ty za prędko zbierasz...
 — Czy to źle? Kiedy mam się dorabiać, jak nie teraz, póki młody jestem?
 — Twój teść Gansfeder zaczyna mi się niepodobać.
 — A mnie on się podoba coraz lepiej. To bardzo mądry jest i bardzo obrotny człowiek. Niech ojciec o nim źle nie trzyma. Wreszcie, czy ojciec bardzo się zmartwi, jeżeli ja dojdę do majątku?
 — Daj ci Boże... owszem... tylko...
 — Cóż tylko?... tylko, ciągle tylko... co ojciec chce powiedzieć?
 — Boję się.
 — Ale czego?
 — Ciebie mogą złapać, Gansfedera mogą złapać, Nechemiasza z synami, smolarzy, rybaków...
 — Cha, cha! takim sposobem cały świat może być złapany! Nie, ojcze, tak nie będzie, bo i za co ma nas kto łapać?
 — Mówią, opowiadają, że koni dużo w okolicy ginie...
 — Ginie?... niech pilnują. Co mnie do tego?
 — Mówią... słuchaj Symcha, takie rzeczy mówią, że ja zaczynam się bać naprawdę.