Ta strona została uwierzytelniona.
Ale my, dzieci, byłyśmy bardzo smutne: straciliśmy z oczu swą przecudną parkę.
Ogród pozarastał, gęste drzewa zacieniły tak wszystko, że i nie sposób było dostrzedz takiego, jak ptaszynki, maleństwa.
— Ach, jak tęskno za ptaszętami, — westchnęła Irenka i rozpłakała się.
