Józefowi Kwiatkowskiemu i Karolowi Ruprechtowi sformowanie Straży bezpieczeństwa, złożonej z tysiąca ludzi, która miała porządek i spokój w mieście utrzymywać a być przytem osłoną i narzędziem wykonawczem tejże Delegacji. Niezmordowana czynność Kwiatkowskiego, wsparta światłą radą Ruprechta, przeprowadziła szybko wspomnianą formację. W przeciągu 12 godzin sformowano korpus z tysiąca ludzi, podzielonych na dziesiątki i setki, wybrano komitet dyrygujący, setników i dziesiętników, i służba narodowej straży, szybko, niespodziewanie, rozpoczęła się w stolicy, chwilowo uwolnionej od widoku znienawidzonej policji i wojska. Ruprecht wybrany został na członka Komitetu straży bezpieczeństwa, i bardzo gorliwie pełnił obowiązki poruczone sobie. Miał on wtedy posadę urzędnika w Dyrekcji Kolei żelaznej warszawsko-wiedeńskiej i z niej się utrzymywał. Władza, od której zależał, ze względu na potrzebę jego obecności w Komitecie straży bezpieczeństwa, nie wymagała od Ruprechta pracy w biurze Dyrekcji Kolei żelaznej i wyręczała go zastępcą. Jakie zaś usługi Ruprecht w Komitecie oddawał, mówiliśmy na początku tej biografii, opisując przemowy jego do tłumu demagogicznego i do ludu na Solcu, ustawicznie przez prowokatorów podbudzanego do orężnego wystąpienia. Popularność jego wzmagała się wraz z zaufaniem. Dla tej to popularności poruczono mu prowadzenie po-
