Strona:Julian Tuwim - Czyhanie na Boga.djvu/109

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

— — Lecą z kasztanu liście,
Żałobne, obłąkane,
Naziem się kładą złociście,
A kasztan moknie, moknie,
Siedzisz, moja dobra, przy oknie,
Siedzisz, moja miła, przy oknie...
...A może świeci słońce?



107
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Julian_Tuwim_-_Czyhanie_na_Boga.djvu/109&oldid=3538647”