Strona:John Galsworthy - Przebudzenie.pdf/226

ogromnie się cieszę, że panią widzę. Czy zdrów pan Forsyde? Mówiłem dzisiaj, że chciałbym zrobić mu małą przyjemność. On się czemś gryzie.
 — Pan tak sądzi?
 — Gryzie — powtórzył Monsieur Profond, gardłowo wymawiając dźwięk r.
 Fleur obróciła się wkółko.
 — Chce pan wiedzieć — spytała — coprawił oby mi przyjemność?
 Jednakże słowa: „Wiadomość, że pan wyniósł się na cztery wiatry“ zamarły na jej ustach, gdy spostrzegła wyraz jego twarzy. Widać było wszystkie jego piękne białe zęby, dziwnie wyszczerzone.
 — Dziś w klubie słyszałem o dawnych jego strapieniach.
 Fleur otwarła oczy szeroko.
 — Co pan przez to rozumie?
 Monsieur Profond poruszył swą gładko wylizaną głową, jakgdyby chciał osłabić i zbagatelizować wypowiedziane przed chwilą oświadczenie.
 — To jeszcze było przed urodzeniem się pani; to mała sprawa.
 Fleur czuła wprawdzie, że Profond, umyślnie przeszedł na inny temat, ażeby zatuszować przed nią własną rolę w zgryzotach ojca; jednakże nie mogła oprzeć się odruchowi nerwowej ciekawości.
 — Proszę mi powiedzieć, co pan słyszał.
 — Poco? — mruknął Monsieur Profond — przecież pani zna całą tę historję.
 — Pewnie, że znam. Chciałabym jednak wiedzieć, czy pan przypadkiem nie słyszał wieści fałszywych.
 — Pierwsza żona jego — bąknął Monsieur Profond.
 Stłumiwszy w sobie sprzeciw: „On nigdy wpierw nie był żonaty“ — spytała:
 — No i cóż z nią było?