Strona:Jerzy Bandrowski - Legjony Dąbrowskiego.djvu/45

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

do powstania zabór rosyjski. Naród polski wyłonił 83-tysięczną armję, którą Napoleon rozdzielił pomiędzy korpusy francuskie, jeden tylko korpus 30-tysięczny oddawszy w całości pod komendę Ks. Józefa.
Smoleńsk, Borodin, Tarwin, Woronkow, Krasne, Małojarosławi, Wiaźma i Berezyna — oto nazwy bitw, w których odznaczyły się wojska polskie, walcząc z niezmiernemi stratami. Zginęli jenerałowie Fiszer, Grabowski, ks. Józef i większa część jenerałów odniosła rany, blisko 1000 oficerów poległo — Napoleon wojnę przegrał a ze świetnej armji polskiej wróciło do kraju zaledwie 6000 ludzi z całą jednak artylerją.
Ale niezłomny duch legjonistów polskich wstąpił do tej armji i ledwo niedobitki jej stanęły na ziemiach polskich, już wzrosła do 12 tysięcy ludzi.
Kampanja była stracona. Księstwo Warszawskie stracone, to prawda. Nie udało się — więc dziś mają prawo