Strona:Jeden trudny rok opowieść o pracy harcerskiej.pdf/130

wycieczkę, rzędem gdy ciocia Mania przyprowadzi wam gęsiego swe cnotki…
 — A ty byś chciał jak?
 Władek błysnął białemi zębami. — Przyjdź jutro na lód, to zobaczysz jak…
 — A! miejscowy donjuan! Zdobywca serc…
 — Żebyś wiedział — dziewczynę się zdobywa, nie dostaje w prezencie od cnotliwego Hubcia i cioci Mani. Nie udawaj zgorszonego! sam dobrze znasz smak polowania i tę satysfakcję…
 — Co ty możesz wiedzieć o satysfakcji!? — rzucił ostro Hubert — czy ty znasz szczęście, gdy nagle z pięknej laleczki błyśnie ci pełny, głęboki człowiek?
 Władek wydął wargi. Demonstracyjnie obejrzał się za jedną z przechodzących panien.
 — Ty jeszcze jesteś w tym okresie — szukał Hubert właściwego określenia — kiedy człek się kocha dla ambicji, żeby pokazać przed innymi na jaką dziewczynę go stać, albo żeby siebie samego o tem przekonać.
 Władek odprysnął urażony. Jego stać na wspaniałą dziewczynę. Hubert goni za nim wzrokiem i widzi: jest źle, chłop wdepnął z kretesem. Rozkoszniusia panna Basia wodzi go za nos i co sił usiłuje odrobić swe, uzyskane walkowerem przy przy-