Przejdź do zawartości

Strona:Janusz Libicki - Granice opodatkowania.djvu/45

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
43

wydatków budżetowych, niezależnie od sposobu ich finansowania, obciąża ostatecznie kieszeń obywatela. Z Tablicy X dowiadujemy się, że przy dochodzie przeciętnym w roku 1934, wynoszącym tylko 73.1% jego dochodu przeciętnego w roku 1928, ciężar sfinansowania ogółu wydatków budżetowych, jaki przeciętnie przypadał na jednego obywatela, był wyższy, niż w roku 1928, o 28%.


III
STOSUNEK ŚWIADCZEŃ PUBLICZNYCH DO DOCHODU W POLSCE, W LATACH 1927 — 1934

By móc z danych, zawartych w powyższych tablicach, wyciągnąć pewne konkretne wnioski, należy teraz przeprowadzić dokładne porównanie między przeciętnym dochodem społecznym, przypadającym na jednego obywatela w Polsce, a obciążeniami tego jego dochodu z tytułu świadczeń na rzecz gospodarki publicznej. Przede wszystkim więc należy obliczyć, jakim procentem dochodu przeciętnego na głowę ludności wyrażały się w latach 1927 — 1934 przeciętne na głowę realne wpływy z podatków i monopoli. Przedstawia nam to Tablica XI.

Tablica XI
WPŁYWY Z PODATKÓW I MONOPOLI NA GŁOWĘ LUDNOŚCI W PROCENCIE DOCHODU NA GŁOWĘ W LATACH 1927 — 1934
ROK WPŁYWY REAL. W PROCENCIE DOCHODU WSKAŹNIK 1928 — 100
łącznego przechodzącego
przez rynek
1927 9.2 13.4 88
1928 10.3 15.1 100
1929 10.5 15.4 102
1930 11.3 16.4 109
1931 11.4 16.7 111
1932 12.2 17.7 117
1933 13.6 19.8 131
1934 14.2 20.7 137

Z tablicy tej widzimy jasno, że w całym tym okresie czasu obciążenie przeciętnego na głowę dochodu społecznego w Polsce z tytułu wpływów z podatków i monopoli wykazuje nie-