Strona:Janina Zawisza-Krasucka - Anielka w szkole.pdf/47

 — Ach, kochany z ciebie piesek, — głaskała go Anielka. — Idziemy dalej.
 Pies chwytał zazwyczaj w takiej chwili dziewczynkę za sukienkę i poprostu wciągał ją siłą na sam szczyt pagórka.
 — Znalazłam prześliczne szyszki, — chwaliła się Milusia, — chodź, Anielciu, poszukamy ich więcej.
 Anielka natychmiast się zgodziła. Po drodze znajdowały szyszki zielone, orzechy na drzewkach leszczyny i nawet od czasu do czasu kilka grzybów.
 — Spójrz, jaka piękna szyszka, — wołały dziewczynki co chwilę. — To musi być szyszka ze świerka. A może tu gdzieś siedzi wiewiórka.
 Obydwie dziewczynki zaczynały spoglądać ku górze.
 — Hop! Hop! — rozlegało się po lesie.
 — O, Stasiek napewno znowu zjeżdża z drzewem, musimy się śpieszyć!
 Anielka i Milusia znów biegły pędem w stronę drwali. Wkrótce znajdowały się na wierzchołku pagórka. Wogóle okres zbierania drzewa był najweszelszym okresem w życiu dzieci. Każdego wieczora cieszyły się myślą o następnym poranku. I tak minął cały tydzień. Zdarzało się nawet, że od cza-