Strona:Janina Zawisza-Krasucka - Anielka w szkole.pdf/25

 — Bo co wieczór o tej samej porze zaczyna wołać muu, muu! A jak spoglądamy na zegar, to zawsze jest wtedy godzina szósta.
 — Ja w to wierzę, — woła Henio — nasze krowy też zawsze myczą o szóstej, bo chcą, żeby je wydoić.
 — Proszę pana, bardzo mi się podoba ten wazon do kwiatów i te kwiatki, — wołają jednogłośnie Anielka i Cesia.
 Nauczyciel bierze ze stołu wazon z kwiatami.
 — A co to są za kwiatki? — pyta.
 — Pierwiosnki!
 — Fiołki!
 — Koniczyna!
 — Proszę pana, a ja znam miejsce, gdzie rosną śliczne pierwiosnki. Mogę panu jutro przynieść bukiecik? — pyta Anielka.
 — Owszem, przynieś mi kilka kwiatków.
 — Ja też przyniosę!
 — Ja także!
 — I ja!
 — Przyniosę fiołki i koniczynę!
 Nauczyciel śmieje się i spogląda na zegarek.
 — Teraz będzie pauza, — oświadcza. —