w Niedźwiedziu, wystąpił otwarcie jako wyznawca kalwinizmu. Jednakowoż dopiero za następcy i syna Zygmunta I., jak w całej Polsce, tak i w Nowym Sączu, nabiera sprawa reformacyi nierównie większego rozmiaru i znaczenia. Józef Łukaszewicz, o gorliwość katolicką wcale nie podejrzany, przytacza list Kalwina, pisany z Genewy 13. września 1555 roku do Wawrzyńca Spytka z Zakliczyna Jordana, kasztelana sandeckiego, który, chwyciwszy się reformacyi, oddał już w r. 1551 w miasteczku swojem Zakliczynie nad Dunajcem kościół farny Kalwinom[1]. Na dzień 8. lutego 1558 r. zapowiedziano zjazd dyddydentów w Nowym Sączu, który jednak spełznął na niczem, gdyż małopolscy różnowiercy nie stanęli wcale, a wielkopolscy i czescy, zebrani tamże, niczego nie dokazali[2]. Wyraźne ślady reformacyi i rozbudzonego humanizmu w Nowym Sączu spotykamy dopiero w ostatnich latach panowania — chwiejnego Zygmunta Augusta.
Stanisław Farnowski (Farnovius, Farnesius), wykarmiony nauką protestancką w uniwersytetach niemieckich, a mianowicie w Heidelberdze, już podówczas wchodził w dysputy religijne z Teologami, wskutek czego zmuszony był opuścić to miasto. Po powrocie do kraju przyłączył się do Aryanów w Rakowie, gdzie później otworzyli słynną drukarnię (1575) i szkołę (1602) swego wyznania. W roku 1563 widzimy Farnowskiego ministrem zboru aryańskiego w Tarnawie, następnego zaś roku 1564 w Marburgu w Hessyi, a w roku 1567 na zjeździe Unitaryuszów[3] w Łańcucie i Skrzyn-
- ↑ Dzieje kościoła wyznania helweckiego w Małopolsce, str. 432, 433, 383. List ten Kalwina, pisany do Jordana, nie może jeszcze posłużyć za niezbity dowód, że ten ostatni sprzyjał rzeczywiście kacerstwu. Wiadomo bowiem powszechnie, że w tej epoce herezye różnemi drogami cisnęły się do Polski. Wszak nawet Henryk Bullinger, minister zboru helweckiego w Zurychu, napisał list pod dn. 18. listopada 1558 r. do Jakóba Uchańskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa polskiego, w którym namawia go do porzucenia biskupstwa i jawnego przejścia na stronę dyssydentów. (Teodor Wierzbowski: Uchańsciana T. I. 32). Twierdzenie także Łukaszewicza, że Jordan kościół w Zakliczynie oddał Kalwinom, za wątpliwe uważać należy. Ks. Niesiecki S. J. powiada o tym Jordanie, że „statecznie przy starodawnej wierze katolickiej wytrwał aż do śmierci“, zaco w kościele Augustyanów w Krakowie pochowany i nagrobkiem z pochwalnym napisem uczczony został: „priscae et catholicae religionis cultor et propugnator eximius.“
- ↑ Andrzej Węgierski: Slavonia reformata. Amstelodami 1679. p. 82.
- ↑ Unitaryuszów zwano także Antytrynitarzami i nowymi Aryanami, a od Fausta Socyna, który tę sektę rozkrzewiał w Polsce, Socynianami.
